Jan Włodarek i Przyjaciele

Strona Główna

Nasz program

O nas

Forum

Galeria zdjęć

PIONIERZY

Kontakt

Artykuły:

Statystyka

Odwiedziło nas:
10038933
osób.

Oni są z nami:

Daniel Olbrychski chciał zostać sportowcem. Notował: M.Z.

Onieśmielony i zażenowany stoję przed Edmundem Piątkowskim. Mam bodaj 15 czy 16 lat. Przeprowadzam z nim wywiad dla „Świata Młodych”… To było w okresie, gdy marzyłem o karierze sportowej. Widziałem siebie w wyobraźni na podium zwycięzców. Na trybunach rozentuzjazmowany tłum... Stało się jednak inaczej.

Na zdjęciu: Daniel boksuję się, fot. Jan Rozmarynowski

Byłem wątłym chłopcem. Koledzy górowali nade mną siłą i sprawnością. Pewnego dnia mój cioteczny brat Andrzej podarował mi ciężarki i kilka numerów „Sportu dla Wszystkich". To zadecydowało. Zacząłem ćwiczyć, opierając się na wskazówkach „SdW". Mięśnie moje wkrótce nabrały elastyczności i prężności. Znikł nadmiar tłuszczu. Przekonałem się na sobie samym, czym są wasze wskazówki. Stałem się entuzjastą ćwiczeń. Nakłoniłem do ich uprawiania wielu kolegów. Każdy z nas chciał wyglądać estetycznie, wyróżniać się harmonijną i piękną budową. Wszystko naturalnie bez przesady. Uprawianie ćwiczeń nie przeszkodziło mi ani w rozwijaniu moich zainteresowań humanistycznych, ani w nauce i pracy artystycznej. Przeciwnie — upadek sił, apatię i napięcie nerwowe odczuwam przeważnie w okresie, kiedy chwilowo nie uprawiam ćwiczeń i sportu.
Nie mam ulubionej dyscypliny sportowej. Lubię wszechstronność. Pozwala mi ona doskonale wykorzystać moją sprawność fizyczną w filmach. Kiedyś pasjonowałem się hokejem, potem pochłonęła mnie szermierka sportowa, jakiś czas trenowałem w „Lotniku" biegi średnie, ale najdłużej „trzymało” mnie dżudo.

Chodziłem na kurs samoobrony kierowany przez trenera Jerzego Banaszaka. Dżudo — to wspaniały sport. Rozwija zręczność, kapitalną miękkość ruchów, wyrabia spokój wewnętrzny, zaufanie we własne siły i… umiejętność padania, która tak mi się przydała podczas nauki jazdy konnej i przy kręceniu scen batalistycznych do „Popiołów”. Nie balem się upadku z konia nawet w galopie.

Sprawności fizycznej zawdzięczam, że wychodziłem cało z wielu opresji. Podczas nakręcania sceny z „Popiołów”, w której goniło mnie pięć ogromnych tresowanych wilczurów, treser spóźnił się i nie zdążył ich odwołać. Rozwścieczone zwierzęta gnały wciąż za mną. Zlany potem pędziłem konno przez las, po śniegu. „Oby mnie tylko nie dopadły”. Jeszcze trochę, jeszcze jeden wysiłek! Wreszcie znalazłem się na planie. Byłem uratowany. „Daniel! — zawołał przerażony treser — gdyby cię dopadły, byłoby po tobie". W innej scenie lód załamał się pod kopytami mojego konia. Z trudem wydobyłem się z opresji... Ale najtrudniejsza ewolucja — to był skok z konia do pędzących sanek. Wymagał kociej zręczności i precyzji.

W scenie szarży pod Samosierrą wystąpiłem także jako dubler jednego z aktorów. Inaczej scharakteryzowany i z twarzą osłoniętą, abym nie został rozpoznany, trzykrotnie spadałem w biegu z konia.

Znaczenie sportu w mojej pracy jest ogromne. Nie zrywam z nim i obecnie. W Szkole Teatralnej ćwiczę nieraz kulturystykę razem z Marianem Glinką i Piotrem Brzezińskim. Poza szkołą często moim partnerem ćwiczeń jest Marian Rossa.

W mieszkaniu mam drążek umocowany do ramy drzwi w sposób podany w „SdW” ćwiczę na nim, gdy tylko przyjdzie mi ochota. Moja matka, która początkowo, gdy byłem wątły, obawiała się dla mnie ćwiczeń, teraz sama mnie do nich zapędza.

Przez sport staję się nie tylko fizycznie sprawniejszy, ale i bardziej aktywny i zdyscyplinowany wewnętrznie. Ta rola sportu — kształtowanie psychiki — jest chyba najważniejsza.

Moje zainteresowania? Lubię czytać. Czytam sporo książek o tematyce sportowej. Jedną z moich ulubionych lektur jest „Disneyland" Stanisława Dygata. Chętnie oglądam również filmy sportowe. Chciałbym zagrać w filmie o takiej właśnie tematyce. Miałbym nową okazję do wykazania mojej sprawności fizycznej.

Notował: M.Z., 1966 r. Przygotował: Mariusz Liwowski, 20 stycznia 2009 r.

Od JWIP.PL :
Przypominając w JWIP.PL rozmowę z Danielem Olbrychskim- wybitnym aktorem, chce zwrócić uwagę na to, jak bardzo ćwiczenia fizyczne przydają się w życiu a nawet karierze zawodowej.
W latach młodości tego znanego aktora uprawiało się wszystkie dostępne dyscypliny sportowe, bo taka była moda. Należało też czytać „Sport dla Wszystkich” i trenować kulturystykę, nawet w domu.

Dzisiejszej młodzieży chciałoby się powiedzieć, że rozwijanie tylko samych mięśni to bardzo mało. Trzeba ćwiczyć również inne rekreacyjne sporty np.: jeździć na rowerze, pływać, biegać, grac w piłkę. Zimą jeździć na łyżwach, biegać na nartach itd. Krótko mówiąc taki sportowy styl życia przynosi wiele korzyści dla zdrowia i sprawności fizycznej człowieka. Daję też radość i energię do nauki i pracy.
O tym oraz jak bardzo chciał zostać sportowcem opowiada Daniel Olbrychski, w artykule zaczerpniętym ze „Sportu dla Wszystkich” nr 6/1966. Jest w dziale "WYWIADY").
Autor: Mariusz Liwowski, 20 stycznia 2009 r.

Ponadto przeczytaj artykuły Jana Włodarka: "Rozmowa o Danielu Olbrychskim (dział "WYWIADY"): "Chroniłem kulturę i artystów" ( dział: "JAN WŁODAREK").

Rej.79/wywiady-4/04.06.2010
Ostatnia aktualizacja 28.06.2010 godz. 08:55

Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie.

Ostatnie Artykuły