Z cyklu: Osoby i wydarzenia, które trudno zapomnieć.

Nie lada szermierzem na pięści był Jerzy Pachocki, jeden z najwszechstronniejszych kulturystów lat sześćdziesiątych. Jeden z jego wyczynów – poskromienie największego bandziora Buska – Zdroju i okolic, opisała nawet prasa kielecka.

W roku 1967 w wigilijny mroźny dzień, od rana był w podróży, wracał z pracy do domu. W Busku – Zdroju miał przesiadkę na autobus, więc przerwę w podróży chciał wykorzystać na posiłek, w jedynej późnym wieczorem otwartej w mieście knajpie. W tej spelunie z wyszynkiem wódki i piwa, z dodatkiem firmowego bigosu spokojnie stanął w długiej kolejce, cierpliwie czekając na upragnioną gorącą herbatę z cytryną.
Ciąg dalszy relacjonuję na poły za gazetą, na poły za opowieścią Jurka.

- Drzwi z hukiem otworzyły się na oścież i w oparach zimowego powietrza ukazał się potężny osobnik, na oko ważący 140 kg, postrach miasta. Od samego progu wrzasnął „sp.....chamy” i zaczął brutalnie usuwać z kolejki stojących za mną przestraszonych ludzi. Kątem oka widziałem, jak większość z nich padała na ziemię po jego potężnych uderzeniach lub kopniakach. Kosił i krzyczał „dawać wódkę”. Sytuacja była groźna. Zdążyłem pomyśleć, że nic nie zjem, ale w gębę mogę dostać. Nagle na swojej szyi poczułem jego oddech i usłyszałem ryk: „Ty ch... złaź z drogi! Instynktownie się uchyliłem, a jednocześnie otrzymałem silny cios w bark. Tylko dzięki balustradzie baru nie zwaliłem się z nóg. Moja reakcja była błyskawiczna. Zrobiłem skręt na prawej nodze i lewą pieścią z całą mocą walnąłem olbrzyma w jego podbródek. Zachwiał się, poprawiłem nogą w jego kolano. Padł na najbliższy stolik, przewracając się razem z nim jak rażony piorunem.

Zapanowała cisza, tylko barmanka głośno powiedziała: „nareszcie ktoś dał radę temu bandziorowi, którego bali się nawet milicjanci”.
Jak on leżał, mnie spotkała nagroda. Dostałem kopiasty talerz bigosu, herbatkę z cytryną, a wszyscy 50- tkę wódki. Oczywiście, z wyjątkiem leżącego olbrzyma, po którego szybko przyjechał radiowóz.

Jurek za swój wyczyn ujęcia groźnego bandziora otrzymał podziękowanie od „władzy”, a dotychczasowy postrach Buska – wyrok 10 lat za wcześniejsze rozboje.
Autor: Jan Włodarek Listopad 2003 r.
Rej.154/ jw.- 24/2010.10.20
Ostatnia aktualizacja 2010.10.28 godz. 12:23