Wróciłem znad morza i siedzę sobie w dużym mieście; jak co roku na ulicach raptem zrobiło się luźniej, mniejsze korki, w sklepach mniej kupujących. W urzędach łatwiej załatwić swoją sprawę, nie ma kolejek i mniejsza nerwowość ważnych urzędników. Luź nawet w środkach miejskiej komunikacji. Owe sezonowe udogodnienia są wynikiem tego, że miejskie ludziska ubóstwiają smażyć się w słońcu najlepiej nad morzem i koniecznie w towarzystwie innych - z całego kraju - spragnionych leżenia plackiem na plaży, jak śledzie wtłoczone do puszki z olejem. Im jest tam znakomicie, a mnie dobrze teraz w mieście.

Mam dalej wakacje, więc trochę ćwiczę żelastwem, ujeżdżam bicykla i czytam prasę oraz słucham radiowo – telewizyjnych informacji, które sprowadzają się przede wszystkim do pesymistycznych relacji z wojny polsko – polskiej, prowadzonej coraz bardziej zażarcie przez polityków. Ugrupowania polityczne, od lewa do prawa, jednak zgodnym chórem, licytują się w obietnicach, że od drugiej połowy października br. to właśnie z nimi będzie mnie najlepiej Odbieram te banialuki nerwowo, wręcz histerycznie, wyłączam telewizor lub odkładam niedoczytaną gazetę.

Wystarczy mi już dotychczasowych rozczarowań doznanych z powodu mojej wiary w obłudne obietnice przewodniej partii kraju. Jednego wieczoru ogarnęła mnie nawet chęć totalnego samozniszczenia tlącej się jeszcze we mnie iskierki wiary, że z nią w przyszłości będzie mi lepiej. Aby się skuteczniej dobić, a później gwałtownie uzdrowić, odkurzyłem ich poprzedni program wyborczy z obietnicami i porównałem go z tym, co ich rząd zrealizował przez ostatnie lata. Nie będę teraz się nad tym rozwodził, bo stan realizacji ich obietnic dostrzega każdy normalny człowiek, a mnie by ponownie podniosło się ciśnienie i prawie krew by mnie zalała.

Staram się nie wyolbrzymiać problemu, ale w żaden sposób nie mogą jednak zrozumieć, że dałem się naiwnie nabrać na hasła typu, że za ich rządów jeszcze panujących, „ ludziom żyło się będzie lepiej”. Może wybrańcom rzeczywiście jest lepiej.
W Warszawie przedstawiciele PO od dłuższego czasu dają mieszkańcom koncert podwyżek. Trzykrotnie wzrosły czynsze za mieszkania komunalne. O kilkaset procent wzrosły opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów. Prasa informuje, że na każdej sesji rady miasta PO wprowadza coraz to nowe podwyżki. Ostatnio za komunikację miejską, żłobki, przedszkola, użycie wody itd.

Bardzo niepokojące jest to, że inflacja rośnie i wszystko drożeje. Profesor Krzysztof Rybiński w wywiadzie udzielonym tygodnikowi „Angora” (z 10 lipca) stwierdził, że „PO w czytelny sposób powiedziała Polakom, że jak zostanie przy władzy, to podniesie podatki”(…). „Większa inflacja dla Skarbu Państwa oznacza zmniejszenie długu publicznego i zobowiązań”. Profesor otwarcie pyta: - „Jak to możliwe, że mamy 4% wzrostu gospodarczego i 112 miliardów deficytu budżetowego w finansach publicznych!? To jaki będzie deficyt, gdy przyjdzie zła koniunktura i wzrost gospodarczy spadnie do 1%? 200 miliardów?”. I to jest wielce prawdopodobne w przyszłym roku.

Otwiera nam oczy i umysł na stan troski rządu o nasze osobiste zasoby finansowe słowami: - „To, że w naszych portfelach jest mniej pieniędzy, ma dla władzy drugorzędne znaczenie”.
Profesor odniósł się również do inwestycji sportowych: - „Jaki sens ma budowanie w Warszawie dwóch stadionów w sytuacji, gdy miasto jest zakorkowane i potrzebuje nowych mostów oraz trzeciej linii metra…”

Z wielką uwagą przeczytałem również rozmowę z Edmundem Obiałką, architektem, który jednoznacznie krytycznie ocenia, że „budujemy Stadion Narodowy – najdroższy stadion świata”. A jego projekt architektoniczny i wykonanie nie jest najlepsze. Stać nas!?

O słabiutkiej kondycji m.in. w zdrowiu, szkolnictwie, obronności kraju, sądownictwie (ślimaczące się latami sprawy) oraz jednak w częściowym udziale zaniedbań, które doprowadziły do katastrofy w Smoleńsku, nie ma sensu tu pisać, bo wszyscy przecież o tym wiemy. A to już wystarczy, żeby powtórzyć słowa profesora Rybińskiego: „mamy rząd, który niezdarnie kieruje krajem”.

Mam już dość słuchania o nie spełnionych obietnicach oraz ich przyczynach, więc dobrze, że z głowy wyleciał mi czerwcowy niedorzeczny pomysł, aby w wyborach stawiać na „Gest Kozakiewicza”. Dość już ludzi - symboli, potrzeba fachowców. We wspomnianej „Angorze”, w felietonie z cyklu „Z życia sfer polskich” wyczytałem - „Zieloni, czyli PSL, już zagwarantowało sobie na „jedynce” sportowca, którego kwalifikacje polityczne są nieznane, ale gość pokazuje firmowy gest powszechnie uznany za nieelegancki”. Bez żalu skreślam „Gest” z listy moich hitów na lato! Bo a nóż ktoś pomyśli, że od słonecznej i politycznej gorączki uległem ogłupieniu, a ja przecież głowę chronię bejsbolówką i jestem bezpartyjny!

To może w naszej kulturystyce będzie lepiej?. W rekreacyjnej – o czym już pisałem w innym artykuliku, a tu powtarzam - może być nawet znacznie lepiej, bowiem ona od dawna jest prywatna i utrzymuje się z własnych środków, a nawet w kryzysie dynamicznie się rozwija i to bez pomocy rządzących krajem. O wyczynowej starałem się trochę przeczytać w kolorowym miesięczniku dla kulturystów o znanym tytule ”Kulturystyka i Fitness”, na okładce czerwony napis „SPORT”, i facet z tatuażem na barku.
Wybrałem ten tytuł, gdyż w lecie jest on wyjątkowo na dwa miesiące (lipiec - sierpień) i z przekonaniem, że pewnie zawiera interesujące artykuły o tym, jak aktywnie spędzać wakacje. A w nim o letnim aktywnym wypoczynku prawie nic nie ma, co mnie zdziwi. O przyszłości również nie ma, bo przecież nigdy nie było od początku istnienia tego tytułu, to czego tu wymagać.

Mnie teraz nie interesują ćwiczenia siłowe w pomieszczeniu, gdyż są słoneczne wakacje i mamy urlopy. Większość ćwiczących kulturystykę i zarazem czytelników „KiF-u” jest nad morzem, jeziorami, w górach, więc z przyjemnością: pływają, wiosłują, biegają, jeżdżą na rowerze, grają w piłkę, wspinają się po skałkach itp. A ci, którzy siedzą w domu, przeważnie też robią sobie dłuższą przerwę w dźwiganiu. To cóż więc stało na przeszkodzie redakcji „KiF”, aby dla nich - po ich całorocznej pracy zawodowej i ciężkim treningu na siłowni - napisać „receptę” na aktywny wypoczynek.

Naczelny redaktor, którego znam od lat, poczuł jednak lato, bowiem w swoim artykuliku „Drodzy czytelnicy” roztropnie stwierdza, że „w lecie mniej się trenuje”, a dalej już od rzeczy, że to niby jest pora na refleksje dotyczące granic ludzkich możliwości w sporcie. I dalej pisze drobnym druczkiem, ale podobno innym piórem. Jak na lato, to jest ciężkie jak ołów pisanie, ale trafne i nawet wchodzące kilkoma zdaniami w klimat wypoczynku. Ale cóż z tego, gdy na co drugiej stronie jego magazynu dla ćwiczących siłowo jest duża reklama przeważnie czegoś do łykania i to właśnie teraz w lecie. Raz jest to produkt najsilniejszy, po czym najlepszy i tak na zmianę i wszystko w super cenie.

Między tymi letnimi reklamami można przeczytać nawet ciekawe artykuły. Na przykład w artykule „Letnie harce treningowe” autor uświadamia czytelnika, że w lecie można trenować siłowo i nawet robić masę ćwicząc i stosując kilka najnowszych zasad treningowych, takich jak częste zmiany ćwiczeń czy położenia nacisku na fazy opuszczania ciężaru. To dobrze, że są to zasady najnowocześniejsze, ale przecież o nich można było przeczytać już 50 lat temu. Kilka stron dalej sam Naczelny „KiF” daje próbkę swojej wiedzy w artykule „Prostowanie ramienia ze sztangielką…” napisał wszystko, co trzeba, ale albo zapomniał, a raczej nie wie, że te ćwiczenie w Polsce na początku lat 60-tych opisał i wylansował Stanisław Zakrzewski na łamach „Sportu dla Wszystkich” Te potknięcia wynikające z braku znajomości historii metodyki treningu nie są nowością na stronach „KiF-u”. Takie drobne upadki często mają miejsce na stronach tego czasopisma. I w tym miejscu chce się krzyknąć, redaktorom nie przystoi nie wiedzieć, jak było, to duży obciach!

W letnim wydaniu „KiF-u” -z zakresu kulturystyki - przeważają artykuły o treningu siłowym, co mnie, akurat w lecie nie interesuje. Nie czytam też tasiemcowych relacji z zawodów, pisanych od lat wg tego samego schematu. Aż się prosi, aby chociaż do pisania w letnim wydaniu zaprosić Jacka Mleczko – Korczaka. To, że on jest wysokiej klasy dziennikarzem, to chyba wie Naczelny „KIF-u”. Każdy Jacka tekst jest lekki w odbiorze, a zarazem rzetelnie ujmuje temat artykułu, przy tym jest dowcipnie napisany i o dużym ładunku intelektualnym. Takich właśnie artykułów brakuje w „KiF-ie”! Podobnie pisał Pióro, ale od kilku lat coraz częściej tworzy poniżej swojego profesjonalnego poziomu.

Z przyjemnością odnotowałem, że w letnim wydaniu jest artykuł o dopingu, ale szkoda, że nie o wpadkach naszych reprezentantów w kulturystyce. Zresztą takich artykułów nigdy nie było! To bezpieczniejsze dla Naczelnego, lepiej więc, jak i tym razem, snuć opowieść o amerykańskich sportowcach i żołnierzach. Jak już tak ma być, to dlaczego nie podano źródła na podstawie którego opracowano ten tekst?

( Na "pirackiej łajbie", od lewej : Pióro, Stefan P., Alicja M., Bogdan Kaszuba, Naczelny oraz Andrzej M.- z-ca Naczelnego. Z arch. B.K.)

Nie ma natomiast relacji z ogólnopolskich zawodów „Słupsk - 2011”. To mnie zaskoczyło i dziwi, że dotychczas o tak ważnych, bo o kolejnych 25-tych zawodach informacji brak.

15 maja br. (czyli dwa miesiące temu) silna ekipa redaktorów „KiF-u” Naczelny i jego Pióro wygodnie siedzący w fotelach widowni słupskiego teatru oglądali zmagania uczestników zawodów. Pióro nawet coś sobie notował, zaś Naczelny w przerwie między krótkimi drzemkami wytrwale fotografował scenę, na której prężyli się zawodnicy. Silni z „KIF-u” nie odpuścili też przyjęcia dla starannie wybranych dostojnych gości przed zawodami. Miało ono podobno swój specyficzny urok, bo zostało połączone z degustacją rybek prosto z morza w czasie rejsu repliką pirackiego statku. Dobrze się też wyspali w dobrym pensjonacie na koszt organizatora zawodów, który to przez kilka miesięcy troił się szukając sponsorów chętnych do finansowania zawodów, a szczególnie na zapewnienie królewskiego przyjęcia zaproszonym gościom. Starania Bogdana Kaszuby z Ustki – organizatora zawodów - mozolne i nerwowe, zakończyły się powodzeniem, odbyły się zawody, a zadowoleni goście i nawet ci, którzy odmówili udziału w bankiecie i rejsie po morzu, nie korzystali z darmowych noclegów, spokojne rozjechali się do domów. Było wszystkim dobrze!
Ale niektórzy z nich szybko zapomnieli o swoim dormowym pobycie na zawodach w Słupsku i ucztowaniu połączonym z noclegami w Ustce! Trudno mi to pojąć!
Autor: Jan Włodarek
Rej.385/JW. -37/2011.07.16/JWIP.PL
Aktualizacja:2011.07.29. Godz.20:59