Magazyn mocnych
Pierwszy numer magazynu ludzi silnych pt. „Strongmania” - przygotowany przez Tomasza Kuca i jego zespół redakcyjny, jak czytamy w przedmowie pt. "Zamiast spisu treści...", ma "w pełni pokazać tak popularna (uwaga dla korektora: końcówka -ą) dyscyplinę sportu jaką jest strongman", a kilka wierszy niżej czytamy: "chcielibyśmy, żebyście bawili się z naszym pismem" Dokładna lektura magazynu, potwierdza to, ale nie w pełni.

"Strongmania" liczy 68 stron, plus plakat i kosztuje 6 złotych. Jej mocną stroną są zdjęcia, ciekawe i bardzo dobre pod względem technicznym, a uwagi mam tylko co do treści dwóch artykułów.

Połowa objętości magazynu dotyczy strongmenów; przekazuje wystarczająco inspirujące treści, żeby się zastanowić nad tą nową dyscypliną. Ona mnie się podoba, a większość artykułów jest na dobrym poziomie edytorskim, czego nie mogę powiedzieć o nie w pełni udanym artykule pt. "Trójbój, krótka historia" dotyczącym trójboju siłowego. Jego autorka Merlinka(?) napisała go aż na dwóch stronach, ale o polskim trójboju - tylko 3 zdania. Wynika z nich, że historia polskiego trójboju zaczyna się od 1989 r. i prezesem trójboistów jest Paweł Fileborn. Merlinka tylko to wie?

Wystarczy przejrzeć z ostatnich lat magazyn kulturystyczny "Kulturystyka i fitness", aby dowiedzieć się, że początek polskiego trójboju siłowego to rok 1962, a w latach siedemdziesiątych były już rozgrywane mistrzostwa Polski w tej dyscyplinie. Warto też pamiętać, że w latach 70 - tych, obecny wódz naczelny związku skupiającego m.in. trójboistów sam startował w tych mistrzostwach i zwyciężał. Wniosek z tego przypadku, chyba niezamierzonego fałszowania historii, może być np. taki - jak czegoś nie znasz albo nie wiesz, to nie pisz o tym, bo skompromitujesz siebie, a redaktorowi naczelnemu popsujesz nastrój.

Z tego gatunku pisarstwa jest inny artykuł innego autora pt. "Zawirowania na szczycie". Autor szczegółowo nam wyjaśnia, co i dlaczego, a na następnej stronie jest komentarz - wyjaśnienie autorstwa Jarka Dymka. Dla czytelnika lepiej byłoby, żeby artykuł przed jego publikacją był skonsultowany z fachowcem, w celu podania w nim pełnej informacji, a nie na ten sam temat pisze się w dwóch odrębnych artykułach?

W dobry humor wprowadził mnie artykuł pochwalny stworzony przez Sylweriusza Łysiaka - naczelnego redaktora "Kulturystyki i fitness". Napisał on m. in. o społecznym zachowaniu strongmanów, co bardzo pochwalam, ale niepotrzebnie przedobrzył nadmiernymi "pokłonami" wyrażając się, "że przypadkowy Polak wie i to bez zastanawiania się, kto to jest AF., JD., czy ST". Co do Mariusza Pudzianowskiego, to jest duże prawdopodobieństwo, że prawie każdy go zna, ale co do pozostałych, to już duża przesada.

Po strongmenach pokazał się egzotyczny autor – "Dziadek Henio", ale za to z bardzo dobrym stylem mojego Przyjaciela, szanowanego dziennikarza. Na następnych stronach, tj. siedmiu rozgościli się krzewiciele armwrestlingu. Czy oni nie mogą wymyślić dla siebie polskiej nazwy na znaną od wieków, walkę na tzw. rękę?

Od str 51 zaczynają się ciekawostki dużego formatu, raczej męskie. Otwiera je filmowy tekst redaktora naczelnego "Strongmanii" pt. "Clint jako wino", a jest on o filmach Eastwooda. Filmy oglądałem i nawet o nich czytałem w różnych publikacjach, które na bieżąco przeglądam, w tym książeczki, które dostaję kupując płyty z filmami "Legendy filmu". Pomimo, iż ten artykuł można określić mianem "wypełniacza" stron, to go polecam, gdyż może być ciekawy również dla tych, którzy dźwigają ciężary. Po lekturze relacji z mistrzowskich zawodów warto dowiedzieć się o życiu gwiazdy filmowej i co było za kulisami i wokół jego filmów.

Na str. 54 zaczyna się pełna moc. To fotosy naszej instruktorki fitness, bardzo dobre do oglądania po ciężkim treningu, gdyż widok jest relaksujący. Mnie najbardziej podoba się zdjęcie ze str. 59. Powiem tylko - ach te pończoszki... Dalej bez komentarza, każdy może sam zobaczyć. Na samym końcu dwie strony dobrego fachowca - Michała Sulewskiego; on jak zawsze rzeczowy, tu udziela fachowych odpowiedzi, polecam.

Pomimo kilku moich krytycznych uwag mogę powiedzieć, że "Strongmanię" nr1 (1) czerwiec 2005, warto przeczytać. W pierwszym numerze magazyn ludzi silnych, dobrze propaguje nowe dyscypliny sportu, szczególnie strongmenów, ale czy jakość przekazu wszystkich zadowoli? Raczej nie!
Autor: Jan Włodarek, czerwiec 2005.

JWIP.PL "Strongmania" ukazała się na rynku tylko w tym pierwszym numerze i padła ze względu na małe zainteresowanie czytelników.

Rej.743.RÓŹNE -103/ 2013.09.01 / JWIP.PL
Aktualizacja: 2013.09.01, godz. 09:04