|
Odwiedzi³o nas: 10361913 osób. |
|
|
Zaprawa bokserska. Autor:P.K. Mizerski |
Leszek Drogosz, bokser, podopieczny Feliksa Sztama. Trzykrotny mistrz Europy (1953,1955, 1959).Trzykrotnie startowa³ W Igrzyskach Olimpijskich (br±zowy medel w Rzymie 1960 r.). O¶miokrotny mistrz Polski. od 1954 r. w wadze pó³¶redniej).
Fot. Józef Krzywdziñski, z arch. Stanis³awa Zakrzewskiego.
Od JWIP.PL W 1958 roku na ³amach listopadowego wydania miesiêcznika „Sport dla Wszystkich” zosta³ wydrukowany artyku³ znanego trenera piê¶ciarskiego mgr Mizerskiego o zaprawie bokserskiej. Artyku³ ten spotka³ siê z du¿ym zainteresowaniem czytelników, równie¿ ze strony osób uprawiaj±cych sporty si³owe, w tym kulturystykê. Trzeba przypomnieæ, ¿e od po³owy lat 50. polskie piê¶ciarstwo przewodzi³o w Europie, a system szkolenia bokserów wymy¶lony przez Feliksa Sztama sprawdza³ siê na mistrzowskich zawodach. W ówczesnych czasach ca³y kraj cieszy³ siê z osi±gniæ podopiecznych Feliksa Sztama. Modna by³a nauka szermierki na piê¶ci.
Obecnie Polski boks prawie nie istneje. Potwierdzeniem tego stanu mog± byæ wyniki naszych bokserów na igrzyskach w Pekinie. Jerzy Kulej - dwukrotny mistrz olimpijski w boksie, powiedzia³: " trener naszych bokserów do szkolenia zawodników siê nie nadaje. Podobnie jak wielu innych trenerów naszych olimpijczyków".
Redakcja „SdW”, w której ju¿ pracowa³ Stanis³aw Zakrzewski – Twórca naszej kulturystyki s³usznie za³o¿y³a ze artyku³ trenera boksu zainteresuje tych czytelników, którzy zechc± nauczyæ siê boksowania, a polecane æwiczenia bêd± uprawiaæ dla zdrowia, a g³ównie dla podniesienia sprawno¶ci fizycznej, dla przyjemno¶ci. Wiadomo i teraz, ¿e umiejêtno¶æ nawet topornego boksowania przez przewalistego i oci±¿a³ego atletê - dzi¶ kulturystê - mo¿e siê przydaæ do celów samoobrony.
Jak æwiczyæ, o tym ni¿ej napisa³ trener Mizerski, a wcze¶niej tego on uczy³ miêdzy innymi dzieci, w¶ród których by³ 14 letni Janek, pó¼niejszy silny kulturysta.
ZAPRAWA BOKSERSKA
Boks jest sportem trudnym; wymaga du¿ej pracy technicznej i kondycyjnej. Wszechstronna zaprawa obejmuje:
1) gimnastykê ogóln±, 2) gimnastyka zwinno¶ciowa, 3) technikê przygotowawcz±, 4) æwiczenia z u¿yciem przyborów bokserskich i skakanek, 5) walki z cieniem, 6) marszobiegi, 7) sporty uzupe³niaj±ce.
Rozpatrzmy kolejno poszczególne elementy zaprawy i zastanówmy siê, co przez nie zyskujemy.
Gimnastyka ogólna ma na celu harmonijny rozwój wszystkich miê¶ni szkieletowych. D±¿ymy do zlikwidowania wad budowy nabytych np. w szkole, a wiêc do wyd³u¿enia miê¶ni przykróconych. Przez odpowiednie dozowanie æwiczeñ wzmacniamy te grupy miê¶niowe, których si³a potrzebna jest w³a¶nie bokserowi, np. miê¶nie pasa barkowego i brzucha.
Gimnastyka zwinno¶ciowa ma na celu rozwiniêcie szybko¶ci i orientacji, a wiêc refleksu. Bez refleksu nie ma mowy o osi±gniêciu powa¿nych sukcesów w boksie i dlatego na tego rodzaju æwiczenia warto po¶wiêciæ wiêcej czasu. Na materacach mo¿emy wykonywaæ ró¿ne æwiczenia zwinno¶ci np.: przewrót w przód i w ty³, stanie na g³owie, stanie na rêkach, skok tygrysi, przerzut bokiem (gwiazda) przerzut przez klêcz±cego w podporze itd.
Powoli æwicz±cy dochodz± do wprawy i chêtnie æwicz± nawet trudniejsze elementy.
Technika przygotowawcza ma na celu przygotowanie i koordynacjê pracy poszczególnych grup miê¶niowych przy wyprowadzaniu ciosów.
Jedynie w ciosy wyprowadzane z nóg, pasa biodrowego i barkowego dany osobnik wk³ada ca³± si³ê, jak± rozporz±dza. Ciosy proste æwiczymy w ma³ym rozkroku pamiêtaj±c, ¿e cios rozpoczyna praca stopy, nogi, biodra, barku a dopiero ostatnia faza ruchu, rzut piê¶ci, kieruje si³ê w odpowiednie miejsce.
Ciosy sierpowe æwiczymy z do¶æ du¿ego rozkroku, maj±c ramiona ugiête w ³okciach i zwrócone kciukiem nieco w gorê. W tej pozycji nastêpuj± skrêty tu³owia, które wyprowadzamy od stopy, przy czym ruch p³ynie harmonijnie poprzez nogê, biodro bark a¿ do piê¶ci. G³owa zostaje w miejscu, jedynie barki na zmianê zadaj± uderzenia.
Cios z do³u wyprowadzamy z tej samej pozycji nóg, z tym ze stopa nogi zakrocznej jest cofniêta za wykroczn±. Ruch biegnie od stopy, a dopiero rzut ramienia kieruje si³ê uderzenia z do³u ku górze.
Praca na przyborach w naszych warunkach sprowadza siê do æwiczeñ przy worku, kukurydziaku i ze skakank±. Æwicz±c przy worku lub kukurydziaku nale¿y widzieæ w nich nie martwy przyrz±d, ale ¿ywego przeciwnika. Z przeciwnikiem tym walczymy, zadaj±c mu wszystkie dozwolone ciosy, a si³ê ich dozujemy, by od czasu do czasu strzeliæ bardzo mocno praw± czy lew±. Wtedy praca bêdzie bardziej celowa, przemy¶lana i da dobre wyniki.
Æwiczenia ze skakank± to nie tylko wyrabianie sprêzysto¶ci nóg, ale przede wszystkim intensywna praca narz±dów kr±¿enia i oddychania. Skakanka z ci±g³± zmian± tempa dostosowuje wysi³ek organizmu do w³a¶ciwej pracy podczas walki, w której przechodzimy ci±g³ymi zrywami od du¿ego wysi³ku przy zadawaniu serii ciosów do zupe³nego wypoczynku przy schodzeniu z linii walki lub tañczeniu zdala od przeciwnika.
Walka z cieniem stosowana jest w tym celu, aby pobudziæ wyobra¼niê æwicz±cego i zmusiæ go do ci±g³ego my¶lenia. Æwicz±cy przerabia ciosy pojedyncze i seriami, obrony czynne i bierne z ci±g³± prac± nóg. Nale¿y pamiêtaæ szczególnie o nogach, których praca zbli¿a lub oddziela od przeciwnika. Zbli¿a – kiedy atakujemy i zadajemy ciosy, oddala – kiedy nie przyjmuj±c walki robimy odskoki czy zej¶cia, które niweczy atak przeciwnika.
Marszobiegi maj± na celu podniesienie kondycji i szybko¶ci, a wiêc usprawnienie pracy p³uc i serca. Marszobieg prowadzimy w zale¿no¶ci od terenu. Idealnym terenem s± ¶cie¿ki w lesie iglastym o pofa³dowanej powierzchni. W czasie tej zaprawy musimy pamiêtaæ o celu, jaki mamy osi±gn±æ: szybko¶æ i wytrzyma³o¶æ. Bokserom wiêcej jest potrzebna szybko¶æ ni¿ wytrzyma³o¶æ, dlatego te¿ wiêcej uwagi po¶wiêcamy szybko¶ci, przy wyrabianiu, której potêgujemy zreszt± zapasy wytrzyma³o¶ci naszego organizmu.
Pracê zaczynamy od ogólnego rozruchu, po czym nastêpuje bieg wolnym tempem 200 – 300 m gimnastyka w marszu, sprinty 20-30 m powtarzane w zale¿no¶ci od wytrenowania æwicz±cych, marsz i æwiczenia uspakajaj±ce, gry i zabawy z d¼wiganiem, mocowaniem, wspinaniem na drzewa, æwiczenia zrêczno¶ciowe, znów sprinty do 15-20 m – wreszcie lu¼ny swobodny bieg. Na zakoñczenie stosujemy kilka æwiczeñ wyprostnych. Je¶li d±zymy do wyrobienia wytrzyma³o¶ci, to po gimnastyce i marszu dodajemy 10-12 minutowy bieg w do¶æ równym tempie, a dopiero po æwiczeniach si³owych i zrêczno¶ciowych stosujemy kilka sprintów.
Sporty uzupe³niaj±ce. Do sportów tych zaliczamy przede wszystkim wszystkie gry sportowe i lekk± atletykê.
Z tych dwu grup najwa¿niejsze znaczenie maj±:
- koszykówka, wyrabia refleks i kondycjê,
-pi³ka rêczna-kondycjê i refleks,
- pi³ka siatkowa – refleks,
-pi³ka no¿na – kondycjê i czê¶ciowo refleks.
Z lekkiej atletyki æwiczymy sprinty, ale nie na pe³nych dystansach. Ograniczamy siê do startów i biegu 20 – 30 m. Pchniêcie kul± wzmacnia grupy miê¶niowe potrzebne do zadawania ciosów, oszczep potêgujê szybko¶æ i si³ê ciosu, dysk- si³ê i orientacjê. Rzuty æwiczymy na zmianê i jedn± i drug± rêk±, bo walczymy zadaj±c ciosy z obu r±k.
Skoki zwiêkszaj± skoczno¶æ, zrêczno¶æ i sprê¿ysto¶æ. Odbicie æwiczymy kolejno z obu nóg. Biegi d³ugie wyrabiaj± wytrzyma³o¶æ. Tak wygl±da pokrótce zaprawa boksera.
Autor: P.K.Mizerski
|
|
Nie nale¿y rozpoczynaæ treningu si³owego pod wp³ywem ¶rodków dopinguj±cych i odurzaj±cych. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i æwiczeñ nale¿y siê skonsultowaæ z lekarzem. Autorzy i w³a¶ciciel strony JWIP.PL nie ponosz± jakiejkolwiek odpowiedzialno¶ci za skutki dzia³añ wynikaj±cych bezpo¶rednio lub po¶rednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie. |
|
Tylko aktywnych zapraszamy na forum oraz do Pionierów |
|
|