Strona Główna Nasz program O nas Forum Galeria zdjęć PIONIERZY Kontakt Artykuły: Jan Włodarek Historia Sylwetki Wywiady Porady Trening Dietetyka Medycyna Wspomaganie Sterydy Ośrodki RÓŻNE Statystyka Odwiedziło nas: 10927662 osób. Oni są z nami: Włodarek: odpowiedziałem na pytania… W grudniu 2004 roku odpowiedziałem na 131 pytań zadanych mi na Czacie w jednym z warszawskich portali. Niżej przypominam zapis 97 pytań, otrzymanych od entuzjastów ćwiczeń kulturystycznych oraz moje odpowiedzi. Odpowiadałem na ogół zwięźle, pozwalając sobie na słowa krytyki i nutkę humoru. Mam nadzieję, że w takiej formie i teraz będą one właściwie zrozumiane, a zresztą sami Szanowni oceńcie. Słowom krytyki proszę się nie dziwić, gdyż prawidłowy rozwój kulturystyki leży mi nadal na sercu. Odpowiedzi odzwierciedlają moje osobiste stanowisko w kwestiach poruszonych przez pytających. Jan Włodarek, styczeń 2009 r. bob10: W pewnym okresie swojego życia musiałem podjąć decyzje o tym, że będę trenował tylko amatorsko poświęcając się nauce (studia). Czy z mojej wypowiedzi wnioskuje Pan, że podjąłem słuszną decyzje tzn. nauka na 1 miejscu? Jan Włodarek: Jestem pełen uznania dla Pana. To bardzo dobra i słuszna decyzja, która zaważy na Pana przyszłości. To, że Pan dalej ćwiczy, świadczy o silnej woli. Proszę się nie martwić. Dla dalszego rozwoju fizycznego, wystarczą dwa treningi w tygodniu. Wolniejszy postęp, ale trwalszy... Za kilka lat będzie Pan dumny ze swojego wyboru. *** ~BIALOLEKA: Czy nie sądzi Pan, że każda dyscyplina sportu oprócz sprawności fizycznej powinna bezwzględnie uczyć pewnej filozofii życia, o czym dzisiejsi moderatorzy sportu nawet amatorskiego zapomnieli? bob10: Wydaje mi się że kiedyś kulturyści byli bardziej poważani. Dzisiaj niestety często MYLNIE bierze ich się za nieinteligentnych osiłków, a często są to ludzie z wyższym wykształceniem o dużej wiedzy z zakresu treningów i dietetyki. Jan Włodarek: Pan Wojciech Siudmak światowej sławy twórca dzieł sztuki w wywiadzie mi udzielonym powiedział m.in., że uprawianie sportu umożliwiło Mu wpływ na swój fizyczny rozwój, na pokierowanie harmonią mięśni; uzmysławiał sobie, jak istotna jest świadomość, że możemy określić nasze możliwości i osiągnąć zamierzony cel przez regularny wysiłek. Rolą doświadczonych ludzi, posiadających sprawdzoną pozytywnie filozofię życia, jest m. in. wskazywanie innym właściwej drogi rozwoju i wychowania. Zgadzam się, że w dzisiejszej kulturystyce „filozofia” sprowadza się tylko do mięśni - im większe, tym lepiej, a nie odnosi się do życia codziennego. W latach 60-tych twórca kulturystyki – p. Stanisław Zakrzewski mozolnie wpajał ćwiczącym, że mięśnie bez możliwości ich zastosowania w życiu codziennym zawsze będą krytycznie oceniane przez społeczeństwo. Na początku tak właśnie było: dziennikarze atakowali kulturystykę stwierdzając, że jest ona „sztuką dla sztuki”. Wkrótce wycofali się, gdyż przekonali się, że kulturyści to nie tylko mięśnie, ale też siła i sprawność oraz fakt, że są społecznie użyteczni, choćby w wojsku. Kulturysta był doceniany i nie był wówczas kojarzony z bezmyślnym, agresywnym osobnikiem. Obecnie nie ma drugiego Stanisława Zakrzewskiego, a ci, którzy teraz kreują kulturystykę, nie uczą „filozofii życia” ale bardzo się dziwią, że kulturystyka teraz ma taką niepochlebną opinię, jaką ma. Czy kulturystyka - to piękno? Co jest pięknego w 130 kg mięśniaku? Przytoczony na wstępie Wojciech Siudmak, przed laty kulturysta, dzisiaj porównywany z Salwadorem Dali i zarazem Michałem Aniołem, na pytanie o jego fascynacji pięknem ruchu i dynamiką ludzkiego ciała, odpowiedział „Bardziej zachwyca mnie pędzący leopard, niż łamiący drzewa słoń”. Mnie też. . . *** ~zenek: Mimo ciążących zarzutów nie można nie docenić zasług Filona dla rozwoju naszej kulturystyki i jako zawodnika i jako trenera. Moim zdanie po red. S. Zakrzewskim jest to drugi w kolejności zasług człowiek polskiej kulturystyki. Czyż nie? Jan Włodarek: W kulturystyce, tak jak w całym sporcie będącym malutką częścią cywilizacji, najważniejszy powinien być człowiek. Liczą się osiągnięcia, ale one nie powinny szkodzić temu, który ich dokonał lub też innym. Cenne są medale, a najbardziej w dyscyplinach olimpijskich. Po latach dowiadujemy się, że wysiłek włożony przez jakiegoś zawodnika w walkę o jego zdobycie skutkuje nieraz utratą przez niego zdrowia i inwalidztwem. On odniósł sukces ? Ja bym bardzo chciał, aby medale zawsze kojarzyły się z radością życia i zdrowiem, to jest moim marzeniem, ale utopijnym! Osiągnięcia Pana Fileborna jako zawodnika są imponujące, zaś jako prezesa i trenera kulturystów nie mniejsze. Ja to doceniam. W życiu prawie każdego, entuzjasty - działacza, przychodzi czas, w którym inni weryfikują, czy to co on zrobił i osiągnął, jest zgodne z obowiązującym prawem i społecznymi zasadami. Pan Fileborn jest teraz w takiej sytuacji. Zostanie na cokole lub z niego spadnie, bez względu na zasługi. Ja i Pan nie mamy na to wpływu, więc poczekajmy na werdykt, po którym każdy z nas ustali swoją klasyfikację osób wg ich zasług. Teraz do p. Fileborna - jako prezesa kulturystów i zarazem do niedawna trenera kadry narodowej kulturystów mam tylko jedną krytyczną uwagę. Nie mogę zrozumieć dlaczego przez lata nie był w stanie wprowadzić do kalendarza imprez kulturystycznych Memoriału Stanisława Zakrzewskiego oraz zapomniał (?) o już nielicznych pionierach polskiej kulturystyki, a najstarszego z nich Witolda Majchrzaka nigdy nie zaprosił na mistrzowskie zawody. W tym zakresie Pan Stanisław Zakrzewski były reprezentant Polski, trener sportowców, publicysta, wychowawca młodzieży i Ojciec Polskiej Kulturystyki powinien być wzorem. On mówił: współczesna kulturystyki bez jej historii, odniesienia, do wyczynów legendarnych atletów - siłaczy jest ułomna. Zapraszał, odwiedzał i pisał o nich. *** puustelnik: Co pan sądzi o obecnej kulturystyce, gdzie jest preferowana wielka masa mięśniowa, czy posunęła się w dobrym kierunku? ~toja: Jak w kontekście ostatniej afery z udziałem naszych zawodników, działaczy i producentów ocenia Pan stan dzisiejszej kulturystyki? ~reniferek: Jak Pan ocenia dzisiejszą kulturystykę? 0tello: Jak Pan ocenia kierunek, w jakim rozwija się kulturystyka wyczynowa? ~szekspir: Czy kulturystyka wg pana idzie w dobrym kierunku (tzn. coraz mniejszą wagę przywiązuje do proporcji i sylwetki)? bob10: Czy może Pan określić kiedy, zauważył, że kulturyści stają się za masywni i tracą proporcje. Kiedy to wszystko zaczęło iść w złą stronę? bob10: Jak Pan uważa, czy wrócą czasy ,że sport będzie znowu czysty? Czy to raczej nie- -realne? Czyja to wina, że doping jest tak często stosowany? ~zenek: Co w dzisiejszej kulturystyce Panu się podoba, a co nie? ~SlawekzNJ: Co się stało z dawno maksyma: Siła, Sprawność, Piękno? Jan Włodarek: Parafrazując to, co gdzieś przeczytałem. Mniej więcej było to tak. Jesteś ambitny, chcesz mieć większe mięśnie, wygrywać i możesz przy tym zarobić. Ćwicz jak opętany i coś łykaj, 50 cm w bicepsie i 120 kg wagi przed tobą. Gwarantujemy Ci, że wkrótce będziesz ważył jeszcze więcej, staniesz się olbrzymem, więc nie przestawaj w doskonaleniu swojej muskulatury. Jak już będziesz najlepszym, to jednak uważaj, mocno trzymaj swój medal, bo gdy Ci upadnie, to Twoja muskularna tusza nie pozwoli Ci z ziemi go podnieść. To obraz kulturystyki zawodowej, ale wszędzie jest wielu takich, w tym instruktorów, co o tym śnią po nocach i w Polsce też można ich zobaczyć. Oni uważają, że to dobra strona tego kierunku, zapoczątkowana w latach 80-ch, a może wcześniej w USA przez Klan Weiderów wraz z innymi. Kasa, kasa !!! O to chodzi, a pomysł znakomity i sprawdzony. Już w XVIII wieku "monstra" zamknięte w kładce wzbudzały niesamowite zainteresowanie i też dawały duże dochody. A w naszej dzisiejszej kulturystyce, jakby wyplenić „koks” to byłaby szansa iż stała by się szanowaną społecznie dyscypliną sportu. *** 0tello:, Co należy zrobić, aby kulturystyka wyczynowa nie stawała się swoją karykaturą? Jan Włodarek: Trudno w kilku zdaniach dać receptę. Nadzieję widzę w ogólnoświatowej krucjacie antydopingowej, którą zapoczątkowali już Amerykanie u siebie w sportach olimpijskich. Zabrali się też ostro do sportu zawodowego, w tym do gwiazd futbolu amerykańskiego, czyli do swoich dotychczasowych świętości. Dożywotnie dyskwalifikacje i wielomilionowe kary pieniężne zrobią swoje. Ratunek kulturystyki widzę jednak w najbliższej przyszłości, więc staję się wróżką i moją przepowiednią mogę niektórych bardzo zdenerwować. Ratunkiem stanie się kulturystyka rekreacyjna, która rozwinie jeszcze bardziej i będzie powszechną formą kultury fizycznej. Już teraz w USA, Anglii, Francji, czy w krajach skandynawskich funkcjonują ośrodki kulturystyczne, do których sterydowe mięśniaki nie mają prawa wstępu. W nich to normalni ludzie za uczestnictwo płacą duże pieniądze, ćwiczą dla zdrowia i nie chcą patrzeć na zwały mięśni. Dostrzegają to producenci sprzętu i odzieży sportowej oraz innych akcesoriów potrzebnych do ćwiczeń. Rekreacyjna forma kulturystyki stanie się dla nich „złotą żyłą”. Dotychczasowi sponsorzy odwrócą się od masywnych wyczynowców. Do reklamowania swoich produktów będą zatrudniać tylko młodych proporcjonalnie zbudowanych modeli. Nie będzie już pieniędzy na kulturystykę wyczynową. Ona stanie sportem garstki zapaleńców, niedostrzegalnym marginesem. Te zmiany przyspieszy bliski upadek imperium Weiderów. W Polsce zaś w całej pełni powrócimy do modelu Stanisława Zakrzewskiego „Siła, sprawność, piękno i zdrowie”, dodając bez „koksu”. Ale czy tak będzie ? *** bob10: Co Pan sądzi o męskim fitness? Moim zdaniem nawiązuje ono właśnie do dawnej kulturystyki gdyż zawodnicy tam startujący prezentują Siłę, Sprawność i Piękno, czyli to co Pan i Pana koledzy prezentowali. Jan Włodarek: Fitness męski, a szczególnie fitness pań, to wdzięk i finezja i tak jak Pan mówi, to znakomita podbudowa hasła: „siła, sprawność, piękno”. Dodałbym jeszcze do tego, że to jest już bardzo nowoczesna forma sprawności fizycznej. Życzyłbym, aby była powszechnie uprawiana, w rekreacyjnej formie. *** ~zenek: Jak można porównywać sylwetki ówczesnych i teraźniejszych mistrzów? Różnice w budowie widać na pierwszy rzut oka. Z czego to wynika? Jan Włodarek: Najprostszym sposobem jest przejrzenie zdjęć kulturystów w starych kulturystycznych czasopismach przed 1970 rokiem i porównanie ich ze współczesnymi; będzie Pan wiedział, co z tego wynika. *** bob10: Czy nie uważa Pan, że w Polsce za mały nacisk kładzie się na sport wśród najmłodszych? Dzieci wolą grać na komputerze niż pobiegać z piłką - a kiedyś było na odwrót? Jan Włodarek: Jest fatalnie. W szkołach zajęcia WF, to, „5-te koło u wozu”, a z opracowania naukowego wynika, że ponad 60 % dzieci szkól podstawowych ma wady podstawy! Sport w klubach mają szansę uprawiać tylko nieliczni i utalentowani. Można powiedzieć, że pozostaje kulturystyka, ale dla wielu barierą jest wysokość miesięcznej opłaty. Pewnie Pan mi nie uwierzy, że w moim dzieciństwie i wczesnej młodości było inaczej, dużo lepiej. W szkole codziennie miałem jedną lub dwie lekcje WF. Piłkę kopało się sporadycznie, na co dzień była gimnastyka. W dyscyplinach sportowych przebierało się jak w ulęgałkach. W warszawskich klubach trenerzy czekali na chętnych. Krążyli też po szkołach namawiając do uprawiania sportu,. Już na pierwszym treningu na własność dostawało się ubiór, a po miesiącu sprzęt. Np. w „Legii” w sekcji kolarskiej dostałem wyścigowy rower, który na owe czasy kosztował 150% średniego miesięcznego wynagrodzenia. Do dziś nie mogę pojąć, że w kraju totalnie zniszczonym przez okupantów i bardzo biednym możliwości uprawiania sportu przez dziecko i „podrostków” były ogromne i nieograniczone, darmo i to w warunkach, o jakich teraz można tylko pomarzyć. *** ~Mario: W jakich książkach czy publikacjach można znaleźć programy treningowe, jakimi trenowaliście? Chętnie sam bym spróbował takiego treningu :-) ~szekspir: Chciałbym się dowiedzieć, skąd brał pan metody treningowe wtedy, gdy był pan kulturystą ? puustelnik: Jak kiedyś wyglądały treningi kulturystów, czym różniły się od teraźniejszych? ~Irek44: Interesuje mnie sylwetka Mieczysława Krydzińskiego, tak więc chciałbym się dowiedzieć czegoś o programach treningowych z tamtych lat, które dawały tak doskonałe sukcesy. 0tello: W galerii zdjęć jest zdjęcie zawodnika wyciskającego sztangę nie na ławeczce, ale na skrzyni gimnastycznej z nogami swobodnie zwisającymi w dół!! Czy to był jakiś "magiczny" sposób ówczesnych na rozbudowę mięśni klatki?? ;-) bob10: Jestem ciekawy jak wyglądał dostęp do sprzętu treningowego, czy był z tym problem? Czy może zawodnicy sami poprzez swoją kreatywność wymyślali ćwiczenia i robili sprzęt? bob10: Czytając Pana wypowiedzi wydaje mi się, że kiedyś kulturyści bardziej z dystansem patrzyli na swoje treningi, dziś niejeden zrobi wszystko żeby wygrać włączając w to zniszczenie swojego zdrowia. Jan Włodarek: Na te tematy można dużo napisać, a jeszcze więcej powiedzieć. Programy, metody, różnice dzisiaj a kiedyś, sprzęt z tamtych lat, to temat morze. Dlatego wszystkich tym zainteresowanych uprzejmie odsyłam do publikacji Stanisława Zakrzewskiego, tzn. jego książek i artykułów w „Sporcie dla Wszystkich” oraz roczników gazety „Wiadomości Sportowe”, a do 1980 roku, miesięczników „Rekreacji Fizycznej” i moich artykułów na łamach „KiF”. Ale muszę się odnieść do pytania zawierającego słowa: „z nogami swobodnie zwisającymi w dół”. Zdjęcie obrazujące tę pozycję wykonano w czasie pierwszych ogólnopolskich zawodów w Sopocie – 1960. Ja nie brałem w nich udziału, ale rozmawiałem z uczestnikami tych zawodów: oni nie mieli zastrzeżeń, że wyciskanie sztangi leżąc odbywało się na skrzyni gimnastycznej. W tamtych czasach było to normalne, gdyż nie było jeszcze specjalnych ławeczek do tej konkurencji. Rok później zrezygnowano ze „skrzyń” i wyciskano na chałupniczo wykonanych metalowych ławeczkach. To tylko świadczy o tym, że kulturyści tamtych lat potrafili wyciskać na nietypowych ławkach; była to dla nich przygoda, gdyż „z dystansem patrzyli na swoje treningi”, ale ćwiczyli intensywnie. To były czasy, w których zrodziły się nowatorskie metody treningowe m. in. trening poza salą treningową, w terenie, nieraz w ekstrementalnych warunkach. Biegacze przebiegali kilometry boso po piasku plaż np. Australii, zaś w Peru na bieżniach położonych na wysokości powyżej 2 tys. metrów ponad poziom morza. Rosyjscy ciężarowcy i zapaśnicy trenowali na Syberii w temperaturze, poniżej - /minus/ 20 stopni. Np. legendarny zapaśnik Karenin, codziennie biegał w śniegu do kolan ciągnąc za sobą na linie 100-kilogramową kłodę. Nasi kulturyści mieli też swoje oryginalne metody treningowe, trochę zaczerpnięte od ciężarowców, dające dobre wyniki. *** molenda: Czy uważa pan, że ćwicząc bez trenera, na podstawie przeczytanej literatury z zastosowaniem się do niej można dojść do wyników w kulturystyce na skalę światową? Jan Włodarek: Musi być dobry początek, czyli najlepiej treningi pod kierunkiem doświadczonego instruktora, kilka lat. Po przejściu tej dobrej „Szkoły” tylko nieliczni z ambicjami i zdolnościami badawczo-analitycznymi metod treningowych mogą po latach bez trenera dojść do poziomu najlepszych. Znam takich kilku w kraju oraz słyszałem o zagranicznych zawodnikach. Najlepszym z nich jest Serge Nubret z Francji, były wielokrotny mistrz Świata. Trzeba jednak powiedzieć wyraźnie, że trening bez kontroli specjalisty niesie ze sobą niebezpieczeństwo „przedawkowania” ćwiczeń i bolesnych kontuzji. Należy powiedzieć, że dla młodzieży dotychczas tylko Stanisław Zakrzewski napisał dobry poradnik, jak ćwiczyć samodzielnie, bez nauczyciela czy instruktora. Jest nim książka „ABC młodego siłacza”. W latach 60-70 większa część młodzieży zmuszona była ćwiczyć sama, ośrodki i kluby kulturystyczne nie były liczne i nie mogły jej wchłonąć. Program poradnika stanowi „dopełnienie” wychowania fizycznego w szkołach. Książka Zakrzewskiego pomimo tego, iż od jej wydania upłynęło ponad 30 lat dalej spełnia swoją rolę. W sposób zrozumiały i przystępny dla młodego odbiorcy daję konkretne rady, jak ćwiczyć i opanowywać nowe sprawności i umiejętności. Dla młodzieży polecam też inne ksiązki tego autora: „Jak stać się silnym i sprawnym”, „Siła, sprawność, piękno”, a dla starszych: „”Znów młody”, „Co dzień silniejszy i sprawniejszy”. *** ~Weteran: Czy jest jakaś górna granica wieku, w którym można rozpocząć trening? Jan Włodarek: W każdym wieku może być bariera. O tym, czy możemy, decyduje lekarz. Jeśli nie ma zastrzeżeń, to ćwiczymy. Na początek, bez względu na wiek, zaczynamy od kilku prostych ćwiczeń itd. *** ~shizzar: Zaczynając przygodę z kulturystyką czego Pan oczekiwał, a co Pan dostał? Jan Włodarek: Kulturystyką zostałem oczarowany. Ten stan ducha nie był dla mnie nowością. Wcześniej kilkakrotnie tego doznałem. Na początku z powodu piłki nożnej, a później boksu, koszykówki, lekkoatletyki, kolarstwa. Kolejno zapisując się do tych dyscyplin już widziałem się mistrzem. Ale po kilkunastu miesiącach, lub latach dochodziłem do wniosku, że to nie to i trzeba próbować w innej dyscyplinie. Przez przypadek trafiłem na kulturystykę i zostałem w niej. Byłem mistrzem i reprezentantem Polski, instruktorem przez ponad 15 lat, sędzią, kierownikiem dużego ośrodka. Kierowałem polską kulturystyką, przewodziłem wiejskim kulturystom, byłem wiceprezesem Polskiego Związku i pełniłem wiele innych honorowych funkcji. Materialnie z wyjątkiem b. skromnego wynagrodzenia za pracę instruktora i kierownika, nic z tego nie miałem i tego nie żałuję. Rezultaty mojej pracy zostały dostrzeżone m.in. przez władze naszego resortu sportu, Bena Weidera- Prezydenta Międzynarodowej Federacji Kulturystów i innych. Na dnie mojej szafy mam kartonowe pudło, a w nim trofea, dyplomy uznania, medale, odznaczenia, listy pochwalne itp. Z pucharów zachowały się tylko kryształowe, jest ich dużo i służą dobrze, jako wazony na kwiaty. *** ~BIALOLEKA: Dlaczego w okresie swojej kulturystycznej świetności zrezygnowałeś z wyczynowego jej uprawiania? Jan Włodarek: Zrezygnowałem w 1971 r., gdyż nadszedł zaplanowany czas. Skończyła się zabawa, a zaczęło się poważne i odpowiedzialne życie. Najważniejsza stała się rodzina oraz jej i moja przyszłość. Jeszcze ćwiczyłem, stopniowo zwalniając, przechodząc do ćwiczeń rekreacyjnych i tak stan jest obecnie. *** ~zenek: Czy w dalszym ciągu regularnie Pan trenuje i czy spróbowałby Pan startów w kategorii weteranów ~BIALOLEKA: Czy ma Pan zamiar wrócić do wyczynowej kulturystyki? Jan Włodarek: Kilku moich kolegów dało się skusić: m.in. Józef Radziwiłko, Wiesław Chałas. Marian Glinka przekroczył 60 – kę, a znamy się dobrze od 40 lat. On od kilku lat startuje w mistrzostwach Świata w wyciskaniu sztangi leżąc. Jest niepokonany ! Trochę mu zazdrościłem mistrzowskiego tytułu weteranów. Już miałem z nim walczyć i oczywiście go zdetronizować, ale pomyślałem; ja czuję się młodym i nie będę startował ze starymi „dziadami”, z młodymi też nie, bo jestem poważny i tak już zostało. Swój wolny czas wolę poświęcać na „doskonalenie” swojego ciała. *** ~Irek44: Chciałbym się dowiedzieć jak pan doszedł do takich sukcesów w wyciskaniu na ławce 177,5 kg ? Jan Włodarek: Szanowny panie Irku, jest pan b. wytrwały. Trzeci raz pyta Pan o to samo. Nie ma Pan litości, gdyż nieświadomie zmierza pan do tego, abym na Pana 13 słów i 4 cyfry odpowiedział. Jest to możliwe, ale moja odpowiedź musi obejmować 5 – letni okres moich treningów. Powinna być dokładna, dosłownie przepisana z moich 5 zeszytów 100- stronicowych, w których zawarta jest „tajemnica” treningu w wyciskaniu sztangi leżąc. Jeden zeszyt to ok. 12 miesięcy treningu, zapisanego maczkiem. Sam pan rozumie , że spełnienie Pana prośby dziś jest niemożliwe. Oczywiście mogę panu podać kilka informacji o swoim treningu, ale to byłoby „leczenie” jak u Szwejka: aspiryna i lewatywa. To nie koniec tej sprawy. Proszę dalej być wytrwałym, w nagrodę powiem panu, jak trenowałem przed ustanowieniem swojego rekordu – 187,5 kg. Teraz krótko i tylko w celu rozbudzenia Pana ciekawości. Bez żadnego wspomagania, bo go nie było: waga ciała 87,5 kg ; sztanga przez chwilę nieruchoma na klatce piersiowej więc nie było odbicia, uchwyt średni, łopatki i pośladki ściśle przylegały do ławeczki, żadnego wyginania kręgosłupa, nogi ugięte w kolanach, stopy całą powierzchnią przylegały do podłogi. I poszło płynnie. Rekord !!! Dobre ? Jeśli pana to interesuję , to zapraszam na wspólny trening. Przed spotkaniem proszę jednak przeczytać fragment moich wspomnień zawartych w pt. „Szkoła mistrzów. Za kulisami galerii mistrzów. cz.V” („KiF” nr 4/54, kwiecień 2004 r.). *** 0tello: "Najsilniejszy polski kulturysta" - a zatem jakie były Pana osiągnięcia w wypracowywaniu siły mięśni? ~maly: Panie Janku proszę podać swoje obecne wyniki, ławeczka, drążek itp. bob10: Czy może Pan przedstawić swoje wymiary z czasów najlepszej formy? ~renifrerek: Czy nadal Pan ćwiczy? Jeśli tak czy można poznać jakieś szczegóły tego treningu? ~renifrerek: A można poznać obecne wyniki? Jan Włodarek: Rekordy były dawno. Potrafiłem na przykład podciągnąć się dwukrotnie jedną ręką na drążku (z wyprostowanej ręki). Przy wadze 87 kg i wzroście 180 cm mój rekord w wyciskaniu sztangi na ławce wynosił 187,5 kg. W przysiadzie 217 kg (boso), martwym ciągu 270 kg, a w klasycznym wyciskaniu 137 kg. Obecnie to rekreacja i daleko od rekordów. W wyciskaniu leżąc sztangi – 100 kg i nie więcej, niż 120 kg w seriach po 6-8 powtórzeń. Rok temu 140 kg na zawołanie, ale ostatnio zwolniłem! Tak jak przed laty moim ulubionym ćwiczeniem jest podciąganie się na drążku. Miałem też wymiary, m.in.: obwód klatki piersiowej 127 cm, bicepsów – 45 cm, w pasie – 79 cm ( tu tylko wzdycham), uda – 67 cm, a waga i wzrost jak wyżej. Po czterech latach treningu moje wymiary stały się stabilne, więc nie miałem już problemu z ubraniem. Od 30 lat już się nie mierzę, bo po co? Mięśnie nie te, co kiedyś, ( jak obecni fachowcy mówią „gęstość”) ale rozmiar marynarki, koszula ciągłe ten sam, tj. 60 i 44. Kontroluję tylko swoją wagę ciała. *** 0tello: Co jest Pana największym sukcesem życiowym? Jan Włodarek: Ukończenie studiów wyższych na trzech renomowanych warszawskich uczelniach na trzech odrębnych kierunkach: prawa i administracji, ekonomii oraz nauk społecznych, a następnie - w tym samym kierunku..., ale nie będę się już chwalił... *** 0tello: Czym zajmuje się Pan na co dzień, oczywiście oprócz udzielania cennych porad i wskazówek polskiej młodzieży oraz przekazywania jej historii polskiej kulturystyki? Jan Włodarek: Stosuję w praktyce moje wykształcenie. Proszę popatrzeć na odpowiedź na pytanie wyżej. Co do tego udzielania cennych porad i wskazówek polskiej młodzieży, to tylko sporadycznie – na treningu lub bardzo rzadko na łamach „KiF”. *** ~shizzar: witam Pana. Jak Pan wspomina dawne czasy w porównaniu do dzisiejszej kulturystyki? Jan Włodarek: Dawne czasy wspominam z wielkim sentymentem, to przecież była moja młodość, a teraz jestem obserwatorem; podoba mi się kulturystyka rekreacyjna, fitness, a do wyczynowej mam uwagi, ale o tym już mówiłem wcześniej. *** ~bolo: Wiadomo, że Pan i Pańscy koledzy nie stosowali dopingu? Czy mając w perspektywie osiągnięcie spektakularnego sukcesu (np. mistrzostwo świata) zdecydowałby się Pan na takie wspomaganie? Jan Włodarek: Proszę Pana; to by zależało od mojego trenera, a to był człowiek mądry i doświadczony, wiedzący, że przez sport można stać się kaleką, a nawet stracić życie. Jestem przekonany, że jakbym go zapytał, czy warto brać, to najpierw by mi wytłumaczył, że to szkodliwe, a jakbym miał kłopoty ze zrozumieniem, to dałby mi po głowie... Żałuję, że przez wiele ostatnich lat spotkałem tylko kilku trenerów, którzy tak by postąpili. *** tigre0070: Moim zdaniem to, że były takie wyniki to głównie sprawa motywacji...Czy zgadza się Pan z tym ? Jan Włodarek: Głównie to sprawa mojego charakteru i oczywiście wielkiej chęci bycia silnym i ładnie zbudowanym. *** molenda: Czy jest pan dumny z tego, iż niegdyś startował pan w jednym konkursie z obecnym senatorem i bodajże najbardziej medialnym kulturystą Arnoldem Schwarzeneggerem? Jan Włodarek: Nie bardzo, to mi bynajmniej nie imponuje. Austriacy, chociaż to ich rodak, mówią o nim, że to tylko kupa mięśni. Ja uważam, że to wartościowy człowiek, ale wracając do roku 1966, w którym razem wystąpiliśmy w mistrzostwach świata, to moje odczucia o jego występie na tych zawodach są mieszane. W eliminacjach pokazał się wielki chłop, troszkę otłuszczony, 50 cm w bicepsie, ale nie miał szans na zwycięstwo. Najlepszy był Amerykanin polskiego pochodzenia: Bob Gajda, który po pierwszym dniu zawodów wyraźnie prowadził. Następnego dnia był finał, Arnold chodził nadęty i arogancki w stosunku do pozostałych uczestników zawodów; taki młody, a taki zarozumiały. Wszyscy wystąpili do prezentacji, a Arnold dalej rozgrzewał się na zapleczu. Widocznie był tak zdenerwowany tym, że nie prowadzi; nawet nie pokazał się na scenie, gdy wywołano jego nazwisko. Przy dekoracji zrobił przedstawienie: gdy Boba Gajdę ogłoszono zwycięzcą, Arnold skoczył na najwyższe podium przeznaczone dla zwycięzcy unosząc do góry swoje muskularne ramiona; część publiczności zawyła z zachwytu, a pozostali zaczęli gwizdać. Spiker przez kilka minut prosił Arnolda o opuszczenie sceny, a on stał i napinał swoje mięśnie. W końcu zszedł i odbyła się wreszcie dekoracja najlepszych. Arnold został zdyskwalifikowany. Ciekawe, że w komunikacie komisji sędziowskiej nie znalazło się nazwisko Arnolda. Zrobiono z tego tajemnicę. Później dowiedziałem się, że Arnold miał już zaproszenie do USA; tam właśnie został wylansowany na światowej sławy kulturystę. A tak naprawdę, to jestem dumny, że w młodości ćwiczyłem z kolegami o szerokiej wyobraźni, którzy mieli już pomysł na życie i są dziś szanowanymi za swoją mądrość, a których nazwiska są dzisiaj na pierwszych stronach gazet: m.in. Wojtek Siudmak – obecnie światowej sławy artysta malarz i rzeźbiarz; Janusz Głowacki – współczesny znany i ceniony pisarz; Stefan Krajewski - dzisiaj profesor ekonomii, doradca prezydenta RP, Wojewoda; Sławomir Petelicki - obecnie generał, założyciel GROM-u; Marek Perepeczko i Krzysztof Majchrzak - należący obecnie do najlepszych aktorów filmowych i teatralnych; Tadeusz Wieczorek - dyrektor Akademii Teatralnej, ceniony aktor i organizator życia kulturalnego; Marian Glinka - dzisiaj aktor filmowy i teatralny; Bogusław Krydziński – obecnie właściciel restauracji Sztokholmie. Mógłbym wymienić jeszcze wiele innych cenionych postaci... *** bob10: Czy idzie Pan dzisiaj na trening? Jeżeli tak, to co Pan dzisiaj robi? :) Jan Włodarek: Nie, jutro to mój dzień treningu. Od godz.17.00 przez 105 minut będę „katował” swoje mięśnie. Kilka słów zamienię z Sylwkiem Łysiakiem naczelnym „KiF” i wymienię poglądy z Mirkiem Prandotą, podporą „KiF”, zwanym „Pióro”. Trening, jak zawsze, zacznę od rozgrzewki przedłużonej jedną serią wyciskania leżąc - tylko samym gryfem, 100 powtórzeń w szybkim tempie,i zmiennym uchwycie, następnie mój ulubiony zestaw. Trzy ćwiczenia, bez przerwy: wyciskanie leżąc (od 60 do 120 kg), rozpiętki i przenoszenie wyprostowanych ramion, obciążonych sztangielkami. Dalej nogi, barki, biceps,-triceps i moje od lat podciąganie na drążku. Będzie to na zapas, gdyż następny trening opuszczę, muszę odpowiadać na dalsze pytania, a jest ich jeszcze dużo. *** ~SlawekzNJ: Mając wiele lat za sobą w kulturystyce, jaki efekt miały ćwiczenia na twój stan fizyczny, psychiczny, karierę zawodowa, itp. Jan Włodarek: Uprawianie przeze mnie różnych dyscyplin sportu ma wpływ na moją osobowość i utwierdziło mnie w przekonaniu, że trzeba głównie liczyć na siebie; ciężką pracą dążyć do celu, stawiać sobie ambitne wyzwania. Wydaje mi się, że ludzie, którzy od lat uprawiali sport są odporni na stresy – potrafią zwyciężać i przegrywać; kiedy zostaną pokonani, wyciągają z tego wnioski i dalej próbują. *** ~zenek: Interesuje mnie kwestia wspomagania w tamtych czasach. Jakie stosowaliście odżywki i suplementy? Czy i w jakim stopniu istniało zjawisko dopingu? tigre0070: W wywiadzie z Waldemarem Nolem było napisane, że owszem jedli jak chcieli, ale starali się jeść też sporo białka. molenda: Uważa pan, że problemem, bardzo szkodliwym dla kulturystyki, jest zjawisko stosowania środków farmaceutycznych. A co sądzi pan o stosowaniu nowoczesnych suplementów? tigre0070: To wtedy naprawdę tak trudno było o proteiny? W Polsce nie były wtedy dostępne czy były tak drogie, że nie było nikogo na nie stać?? bob10: Jestem ciekawy jak wyglądała Pana dieta przed pokazami, czy była tak rygorystyczna jaką teraz mają kulturyści? ~reniferek: Jakie były wtedy diety ? 0tello: Zapewne wielu z Nas młodych, nurtuje jedno pytanie - Jak to było ze wspomaganiem w sportach siłowych w czasach Pana sukcesów? molenda: Jak pan myśli czy obecnie da się osiągnąć czołowe wyniki w kulturystyce bez suplementacji? Jan Włodarek: O tym już trochę mówiłem na czacie 11 grudnia. Powtórzę tylko, że w „tamtych czasach” nie było żadnych odżywek i suplementów i nie było przypadku dopingu. Rzadkością było aby ktoś miał i używał proteinę, niezależnie od jej dostępności. Ogólnie żyło się skromnie i kulturysta o zdrowym rozsądku nie kupiłby pudełka proteiny, która mu starczałoby na jeden miesiąc za kwotę, która dla niektórych była miesięcznym wynagrodzeniem. Kto chciał, to swoją dietę mógł układać na podstawie dostępnych naukowych publikacji dotyczących żywienia. Co z tego, nie było to w zasięgu możliwości finansowych ćwiczących. Autentyczny przykładem na to, co się jadło, może być wypowiedź Witka Majchrzaka, nestora polskich kulturystów: „Nie mogę pojąć, skąd mieliśmy taką żelazną kondycję. Przecież jadło się to, co wpadło w ręce, przeważnie z kuchni wioskowej. Czarny chleb ze smalcem, do tego kawa zbożowa, zupa najlepiej grochowa, kawałek kiełbasy z kaszą gryczaną. To nam dawało „parę”. Wystarczającą na ciężką pracę, trening i zostawało jeszcze na rywalizację sportową. Rwaliśmy się do niej, startując w różnych krajowych turniejach i zawodach”. (zob. „KiF” nr 3/53 marzec 2004). Dla niedowiarków kilka słów, o diecie, jaką w tamtych latach stosował Mirosław Prandota, obecnie redaktor „KiF”. Mirek to kiedyś dobry ciężarowiec i członek kadry narodowej w trójboju. Tego jednak było mu mało, po treningu siłowym biegł na trening rugbistów, zaś wieczorem ćwiczył karate. Był w tym też dobry, miał 1 dan! Na pytanie, co jadł, krótko odpowiedział – głównie chleb ze smalcem i naleśniki, a piłem codziennie jak niemowlak mleko, bardzo dużo, pochłaniałem prawie całe wiadro, czyli ok. 8 litrów. Taką dietę stosowałem przez 10 lat! Dla niego była dobra. Ciężko trenował jednocześnie kilka dyscyplin, był silny, sprawny i ładnie zbudowany, co każdemu mogę potwierdzić. Dziś Mirek dalej ćwiczy, wzbudzając podziw „małolatów”. Co do odżywek i suplementów, to uważam, że jeśli ćwiczący chce je spożywać, gdyż jest przekonany , że będzie mu lepiej i ma pieniądze na ich kupno, to proszę. Ja nie mogę być wyrocznią w temacie, czy brać czy nie, gdyż odkąd ćwiczę kulturystykę, a to już ponad 40 lat, swoje treningi wspomagałem tylko naturalnym pokarmem regularnie spożywanym i to mi wystarczyło w młodości do intensywnych ćwiczeń, a dziś do systematycznego treningu. W wieku 25 lat ważyłem ok. 85 kg, dziś trochę więcej, z czego teraz nie jestem zadowolony. Mam nadzieję, że na wiosnę wrócę do mojej normy wagowej. *** szekspir: Z dzisiejszą kulturystyką jest związane dużo afer sterydowych. Jak pan myśli, będzie coraz lepiej, a może będzie dalej się zapadać w to bagno. ~bolo: Wielokrotnie spotkałem się z opinią, że Pan i Pana koledzy nie stosowali dopingu. Czy wynikało to tylko z braku możliwości i dostępu, czy też z zasad? ~SlawekzNJ: Będąc osobą bardzo doświadczoną, czy możesz powiedzieć dlaczego tak mało mówi się o szkodliwym działaniu sterydów? ~malisz: Co pan sadzi o dopingu w kulturystyce, czy da się coś zrobić, żeby go było mniej, bo wiadomo, że bez niego na szczyty się nie dojdzie... Jan Włodarek: Na te tematy wypowiadałem się już na czacie 11 grudnia br. Dodam jednak, że środki dopingujące są stosowane w kulturystyce coraz częściej. A co możemy zrobić, żeby było inaczej? Musimy częściej mówić o negatywnych dla zdrowia skutkach stosowania dopingu, sami musimy go unikać. *** SlawekzNJ: Nie rozumiem dlaczego jest mało wypowiedzi ekspertów medycznych na temat negatywnych skutków sterydów? Może redakcja „KiF” mogłaby powziąć taka inicjatywę? Jan Włodarek: Jestem za krucjatą antydopingową w sporcie, a szczególnie w kulturystyce, gdyż chyba za dużo widziałem zła i cierpień związanych z „koksem”. 15 lat temu na łamach tygodnika „Wiadomości Sportowe” opublikowałem obszerny artykuł pt. „Kulturystyka i doping” zaczynający się od : „W sporcie światowym i krajowym wykorzystanie środków farmakologicznych i innych substancji oraz zakazanych metod dla uzyskiwania poprawy wyników sportowych jest tragiczną rzeczywistością, która musi być wyeliminowana ze współczesnego sportu – również z kulturystyki!”. Dziś jest jeszcze gorzej. Nie ma profilaktyki. To co na temat dopingu podaje „KiF”i nieraz inne magazyny kulturystyczne , to „kropla wody”. Nie lepiej jest w ogólnopolskiej prasie. Z nielicznych artykułów ekspertów najbardziej cenię te z wypowiedziami dr Zbigniewa Wojtasińskiego, do niedawna piszącego w „Rzeczpospolitej”, zaś w tematyce „kulturystyka-doping” w ostatnich latach ukazało się kilkanaście artykułów ukazujących zjawisko dopingu w światku naszych kulturystów. Z najlepszych polecam artykuł Krzysztofa Rawy i Michała Holewjusza pt. „Wybór należy do Ciebie” /”Rzeczpospolita” dn.11.04.1998 r./. O tej problematyce ukazały się też interesujące artykuły m.in. w czasopismach: „Gazeta Wyborcza”, „Hustler”, „Polityka”, „Newsweek”, „Wprost”. *** ~szekspir: Co by pan powiedział wielu młodym ludziom aby ich odwieść od zażywania sterydów? Jan Włodarek: prawdę o skutkach negatywnego oddziaływania na organizm człowieka, a żeby to odniosło jeszcze lepszy skutek, to bym ich zaprowadził do szpitala i pokazał byłego „koksiarza -gasnącego”. *** 0tello: W którymś z wydań KiF zamieszczono zdjęcie Pana z posłem Oleksym. Czy namawiał go Pan wtedy na uzupełnienie "diety" poselskiej dietą i treningiem kulturystycznym? :-) *** Jan Włodarek: To, co robi poseł, Marszałek Sejmu RP, pan Józef Oleksy, to ciężka praca. Żaden ze współczesnych mistrzów kulturystyki by jej nie podołał umysłowo, to pewne. Honorarium za jego miesięczną bardzo odpowiedzialną pracę, to dieta w kwocie znacznie niższej niż koszty przygotowania kulturysty do startu w mistrzowskich zawodach, które określa się z przedziale 20 – 30 tys. zł. Nie ćwiczy kulturystyki, ale ma kondycję. Jeśli by nie uprawiał marszobiegów, i to po schodach, to by prędko „wyzionął ducha”, a on się zupełnie dobrze trzyma; może ćwiczy coś innego...? *** bob10: Po tylu latach treningu może Pan ocenić, czy kulturystyka jest sportem mocno kontuzjogennym, czy dźwiganie za młodu ciężarów nie odbija się na Panu teraz? bob10: Czy w swojej karierze miał Pan jakieś poważniejsze kontuzje i czy omijały one Pana? Jan Włodarek: Nigdy nie miałem kontuzji wynikającej z uprawiania kulturystyki; wręcz przeciwnie, kulturystyka mnie uratowała od inwalidztwa. Lekarze nie dawali mi szans po wypadku, uważając, że moja ręka będzie bezwładna; jeden tylko specjalista orzekł, że jest nadzieja tylko trzeba ćwiczyć do ośmiu godzin dziennie. Początek ćwiczeń nie dawał mi nadziei, gdyż nie byłem w stanie podnieść pudełka od zapałek; zawziąłem się i ćwiczyłem, a po miesiącu już była poprawa; po roku byłem w stanie wycisnąć leżąc 60 kg., po trzech latach – 140 kg i tak zostało. Powracając do pytania mogę stwierdzić, że kontuzje nękają tylko tych, którzy zapominają, że trening siłowy trzeba poprzedzać intensywną rozgrzewką i tych, których ambicja „pcha” do zmagania się z ciężarami przewyższającymi ich fizyczne możliwości. I tu też jest wątek dopingu: ci, którzy się „koksują”, mają tzw. kruche ścięgna i nawet przy małym obciążeniu dochodzi u nich do zerwania przyczepów mięśniowych; wiele razy widziałem taki przypadek... .*** molenda: Jak wspomina pan lata 1960-1961, gdy jako cyt.: "fizyczny zdechlak" rozpoczynał pan treningi w "Syrence"? molenda: Panie Janie zajęcie przez pana trzeciego miejsca 17.04.1962 w kategorii seniorów po dwóch latach treningów ( i to jako junior) było dla pana motywacją, że kulturystyka to jest to co pan chce robić? Jan Włodarek: Dziękuję, że zapoznał się Pan z moimi artykułami w KIF. Moje trzecie miejsce nie było silną motywacją do dalszego uprawiania kulturystyki. Już wiedziałem, że po kilku latach jej uprawiania będę musiał swoje siły i energię poświęcić dorosłemu życiu... *** tigre0070: Wiem jak jest w Syrence bo tam trenowałem ;-) Jest miło, a Pan Marek jest rzetelny i zawsze pomaga. Jan Włodarek: Dodam pan Marek to instruktor i wielkie dobre chłopisko. Lubi jazdę na rowerze stacjonarnym. Nie przepuści żadnego teleturnieju na telewizyjnym ekranie. Szybciej niż telewizyjny gość prawidłowo odpowiada na pytanie. Pasjonuje się boksem, sam codziennie przez godzinę okłada worek bokserski, więc lepiej nie wchodzić Mu w drogę. *** ~bolo: Jak ocenia Pan poziom dzisiejszej prasy kulturystycznej. Skąd w tamtych czasach czerpano wzorce treningu i odżywiania? ~Irek: Dlaczego w KiF brak jest artykułów z historii polskiej kulturystyki? Mamy przecież czym się pochwalić. W latach 60-70 nasi czołowi zawodnicy bez dopingu (w formie zachodniej) dochodzili do znakomitych wyników, czego przykładem jest chociażby Pan. ~zenek: Z materiałów drukowanych w KIF-ie wynika, że Tamci mistrzowie oprócz pięknej sylwetki byli wszechstronnie wysportowani i sprawni fizycznie. ~Irek44: Dziękuje panu bardzo, ponieważ jest to bardzo ciekawy rozdział, tym bardziej, iż jestem starszy i interesują mnie wiadomości z dawnych lat. ~toja: Bardzo cenię Pański dział historii kulturystyki publikowany w KIF, czy jest szansa na wydanie książkowe? ~szekspir: W polskiej TV nic się nie mówi o sportach siłowych, a w szczególności o kulturystyce, dlaczego? bob10: Jak Pan uważa, dlaczego pomimo wielu sukcesów międzynarodowych kulturystyka nie istnieje w mediach, czy jest na to rada, sposób aby stała się bardziej medialna? ~Stary: Zgoda, że media przyczyniają się do urabiania złej opinii o kulturystach. Ale jak to mówią nie ma dymu bez ognia. Czy jednak obecnie pogoń za sukcesem i rekordem nie przesłoniła ideałów, które w początkach polskiej kulturystyki propagował p. Zakrzewski? puustelnik: Rozumiem że wtedy był inny stosunek do muskularnie zbudowanych mężczyzn. bob10: czy istnieje na rynku Pana książka? Jeżeli nie, to czy zamierza Pan ją napisać? Wydaje mi się, że wielu młodych trenujących byłoby zainteresowanych nią. Jan Włodarek: Cieszy mnie bardzo, że czytacie prasę kulturystyczną i porównujecie poziom poszczególnych czasopism. W „KiF” możecie zawsze coś ciekawego dla siebie znaleźć z historii polskiej kulturystyki; może to jest dla Was za mało, ale ja nie mam na to wpływu. W jednym miesiącu jest mój artykuł, w innym może go nie być. Brak zainteresowania mediów polską kulturystyką jest dla mnie zrozumiały, gdyż wynika on głównie ze społecznej oceny całej kulturystyki. Uważny czytelnik śledzący ogólnopolską prasę może czasem natknąć się na krytyczny artykuł o kulturystyce, bo innych nie ma. Bezstronnie trzeba przyznać, że one robią wrażenie, tylko nie na kulturystach, bo oni z kolei; wiedzą swoje. Można tylko zadać pytanie, dlaczego tak jest ? Mają odmienny pogląd, to dlaczego nie podejmują rzeczowej polemiki z autorami napastliwych artykułów, tak jak to czynił Stanisław Zakrzewski i jego kulturyści. Odnoszę wrażenie, że dziś tylko nieliczni obrońcy kulturystyki, którzy potrafią władać piórem próbują , ale ich wywody sprowadzają się głównie do zarzucania redakcjom, że nie mają pojęcia o naszej kulturystyce i na niej się nie znają, a odważają się ją krytykować. Tylko na to ich stać; to jednak mało, aby przekonać czytelników, że mają rację... *** ~SlawekzNJ: Dlaczego w obecnych publikacjach kulturystycznych nie zwraca się uwagi, tak jak w latach 60-70-tych na możliwość społecznego i użytecznego wykorzystania siły oraz na poszanowanie słabszych? Jan Włodarek: Bo we współczesnych magazynach kulturystycznych tylko „bogate w treść” i obszerne artykuły o : zawodach, ćwiczeniach, odżywianiu, diecie... a o tak zwanej „filozofii kulturystyki: ćwicz i bądź pożyteczny” – pustka na papierze... Dlaczego ?, domyślam się... W 60-70 latach było inaczej, np. w „Sporcie dla Wszystkich” były artykuły dotyczące kultury ogólnej człowieka, a w nich m.in. o poszanowaniu słabszych i pomaganiu innym. Stanisław Zakrzewski w swojej książce pt. „ABC młodego siłacza” , w rozdziale „Kultura nie tylko fizyczna” zawarł rozsądne uwagi na temat kultury na co dzień, w której słowa: „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam”- stanowią podstawę dobrych obyczajów, przyjętych między ludźmi. Autor nakłania ćwiczących , by obok rozwijania swoich mięsni i siły rozwijali swoją ogólną kulturę, czerpiąc z niej oraz kontaktów z ludźmi wszystko to, co jest najlepsze, co wzbogacić może osobowość. Moim zdaniem to jest przesłanie dla naszej współczesnej kulturystyki, o którym prawie nikt nie pamięta. Uważam, że to przesłanie teraz trzeba przypomnieć, szczególnie: wydawcom i redaktorom magazynów kulturystycznych oraz instruktorom. Oni mają duży wpływ, jak za kilka lat będzie nas oceniało społeczeństwo; czy lepiej ? *** ~SGH: Co dzieje się z "wielkimi" tamtych czasów (Filipowicz, Kołecki i inni)? Utrzymuje pan z nimi kontakt? Działają czynnie w tym sporcie? 0tello: Czy utrzymuje Pan kontakty z "chłopakami", z którymi tworzył Pan historię polskiej kulturystyki? ~Stary: Sławek? Wiem, że za Wielką Kałużą jest też Paweł :-) Jan Włodarek: Z niektórymi jestem blisko, a z pozostałymi od czasu do czasu. Dzwonimy do siebie. Większość mistrzów z tamtych lat dalej ćwiczy m.in.: Jerzy Pachock, Józef Radziwiłko, B.Krydziński, Jan Rozmarynowski, Marian Glinka, Wiesław Chałas, Leopold Dzitkowski, Wiesław Czerski. W najlepszej formie jest Sławomir Filipowicz, który w leżeniu bez trudu wyciska sztangę z obciążeniem 160 kg, i w tej konkurencji przymierza się do walki z Marianem Glinką, który jest aktualnym mistrzem Świata, w kat. weteranów. *** maly: Panie Janku, czy istnieje możliwość zorganizowania specjalnego spotkania z Panem Wojciechem SIUDMAKIEM - czołowym atletą sprzed lat, a obecni światowy twórcą dzieł sztuki? Jan Włodarek: Spóźnił się Pan. Było takie spotkanie we wrześniu br. – zapowiadane dużo wcześniej na łamach „KIF”-u. Była to duża uroczystość - z Panią Prezydentową RP Jolantą Kwaśniewską, honorowym Gościem. Kulturyści też tłumnie przybyli, a szczególnie ci znajomi Mistrza W. Siudmaka z lat 60-tych. Następna okazja może zdarzyć się za kilka lat. *** ~Andy: Czy w latach 60-tych kulturystyka była popierana przez wojsko i organizacje młodzieżowe? ~maly: Dodaje; władze popierały wtedy kulturystykę i jej rozwój czy też nie? Jan Włodarek: Raczej od połowy 60 –tych lat. Generalicja przekonała się, że kulturyści to najlepszy „materiał” na wyborowych i wzorowych żołnierzy: silni, sprawni, odporni psychicznie i wytrzymali fizycznie na trudy wojaczki. W każdej jednostce wojskowej było miejsce, w którym bez ograniczeń można było wykonywać ćwiczenia siłowe. Trenujący mieli przywileje, np. częściej niż inni dostawali przepustki do domu. Organizacje miały też swój interes w tym, żeby popierać kulturystykę. Słusznie uważały, że powstające przy nich ośrodki kulturystyczne będą odciągać młodzież od ulicy i pozwolą im pożytecznie i przyjemnie spędzać czas po szkole lub po pracy. Tego typu ośrodków kulturystycznych było wiele. Najbardziej znanym w kraju był w Poznaniu przy kole ZSMP „Sandow” prowadzonym przez Henryka Szczepańskiego, wielokrotnego mistrza Polski. Z popieraniem kulturystyki przez resort sportu było różnie w różnych latach. W okresie 1976 - 1981, w którym pełniłem funkcję Przewodniczącego Komisji Kulturystyki ( to takie społeczne ciało, które wówczas kierowało sportową kulturystyką) , to współpraca resort – kulturyści była poprawna. Władza przyglądała się, ale dawała pieniądze na: organizację centralnych zawodów, kursy instruktorów i sędziów ( były one za darmo!), sporadycznie na wyjazdy zagraniczne, zaś dużo na zakup sprzętu. Dzięki przychylności resortu sportu i jego dotacji w 1977 roku w Krakowie zorganizowane zostały I mistrzostwa Polski w kulturystyce, w Piotrkowie I mistrzostwa w trójboju siłowym! Nie było wówczas sponsorów. *** Zenek: kto był Pana idolem? Jan Włodarek: W kulturystyce, w młodości: Steve Reeves, Serge Nubret i Frank Zane, są oni zaliczani do panteonu światowych kulturystów i dziś dla „naturalnych kulturystów” stanowią wzór proporcjonalnej sylwetki i umięśnienia. *** bob10: Czy trenuje Pan jakichś młodych zawodników? Jeżeli nie, to czy nie ma Pan ochoty na to? ~SlawekzNJ: Jaką radę dałbyś młodym chłopakom, którzy maja aspiracje kulturystyczne? 0tello: Co przede wszystkim poradziłby Pan młodym adeptom kulturystyki, gdyby takowi zgłosili się do Pana z prośbą o wskazówki? Jan Włodarek: Prawie przez 15 lat, jako instruktor w jednym z najlepszych w Polsce ośrodków kulturystycznych zajmowałem się trenowaniem młodych zawodników i tych rekreacyjnie ćwiczących. Często mówiłem im : trenuj i jednocześnie ucz się, zdobywaj ciekawy zawód, dużo czytaj, interesuj się światem. Staraj się myśleć o przyszłości, kulturystyka, to przygoda, tylko nieliczni ją uprawiający z niej żyją. Teraz uważam, że prowadzeniem zajęć kulturystycznych powinni się zajmować młodsi ode mnie. Jednak w miarę moich możliwości i znacznie ograniczonego wolnego czasu z każdym ćwiczącym chętnie podzielę się swoją wiedzą. Unikam tylko formy korespondencyjnej. Dobry instruktor- to jak lekarz, żeby coś powiedzieć najpierw powinien i zobaczyć „chorego” i uzyskać od niego informację, a później próbować „leczyć”. Uwaga! „leczenie” młodych zaczynam od ich przepytanie ze znajomości abecadła kulturystyki. Tym, co go nie znają zawsze polecam książkę Stanisława Zakrzewskiego „ABC młodego siłacza”. Jest to pozycja, przeznaczona głównie dla chłopców w wieku dojrzewania, gdyż oni chyba przede wszystkim przejawią zainteresowania ćwiczeniami kulturystycznymi, o czym nie bardzo wiedzą współcześni kreatorzy kulturystyki. Mam kilka egzemplarzy autorskich Ojca Polskiej Kulturystyki, teraz wszystkie są w czytaniu. *** ~zenek: Który klub kulturystyczny był pierwszy? Jan Włodarek: Dobre pytanie, ale pierwszy w czym ? Wg daty powstania, pierwszy w klasyfikacji sportowej, pierwszy wg liczby ćwiczących itp. ? *** molenda: Chodziło mi o to, że uważa pan, że władze zachwycają się zachodniobrzmiącymi (nowoczesnymi?) nazwami, więc czemu nie zrobić trochę show pod nazwą memoriału, czyżby to było zbyt nowoczesne pana zdaniem? b>Jan Włodarek: Zrozumiałem już po pierwszym pana pytaniu, o co panu chodzi. Coś się panu myli. Nie napisałem, że władze zachwycają się zachodniobrzmiącymi nazwami, wręcz przeciwnie, mamy przecież swój język. Ładnie to ujął Władysława Bełza w wierszu pt. „Polska mowa”. Poeta swój wiersz zaczyna od: „ukochaj dziatwo, słowo rodzinne, skarb twój najdroższy, wspaniały!” Zaś kończy: „Więc czcij to słowo, co się u świata, okryło zasług wawrzynem! Bo kto nim gardzi albo pomiata, ten złym Ojczyzny jest synem!” Dobrze, że jest pan dociekliwy, gdyż to cecha reportera. To, co dalej piszę, (nawiązuje do pana wcześniejszych pytań) proszę, przyjąć jako życzliwą uwagę i wyciągnąć z niej wnioski. Według „Słownika wyrazów obcych” memoriał, to m.in. znaczy: „zawody sportowe dla uczczenia czyjejś pamięci”, np. pamięci wybitnego sportowca lub działacza, zaś „show” to „rodzaj widowiska, zwykle o charakterze rewiowym”. Pan próbuje to połączyć w jedno. Nie słyszałem, aby ktoś przed Panem tego próbował. *** ~szekspir: Co sądzi pan o stereotypach takich jak: duże mięśnie - mały mózg itd.? Jan Włodarek: To określenie ciągle żyje, gdyż nie mamy wpływu np. na to, że na imieniny Cioci wpadnie osobnik o widocznej posturze, dający powody żeby wyrażać się o nim w ten sposób. Jeśli jesteśmy normalni, nie szokujemy głupotą, to nie ma obawy, że inni normalni ludzie będą szydzić ze sprawności naszego mózgu i będą dokuczać nam tylko za to, że uprawiamy kulturystykę. Modne są też inne określenia, nie obraźliwe, ale denerwujące co niektórych. Np.: duża klatka, mały ptaszek, lub słowa z piosenki Ludwika Sempolinskiego : ach .... gdzie ty to masz...? Obrażać się, czy się śmiać? Proponuję, to drugie, gdyż masa rośnie, a to - nie, czyli wszystko jest prawidłowe. *** ~bolo: Kogo ze współczesnych kulturystów ceni Pan najbardziej? tele2: Kto Pańskim zdaniem jest/był najwybitniejszym polskim kulturystą ? 0tello: Którego z kulturystów z przeszłości postawiłby Pan za wzór dla dzisiejszych adeptów kulturystyki i dlaczego? ~szekspir: Który z obecnych polskich kulturystów wg pana zasługuje na miano naj, a który jest już u schyłku swej kariery? Jan Włodarek: Tych, którzy unikają „koksu”. Wśród nich był i jest Przemysław Kwiatkowski. Cztery razy zwyciężył w sopockich mistrzostwach, był mistrzem w podnoszeniu ciężarów i lekkiej-atletyce, znakomicie pływał, przez wiele lat trenował i wychowywał młodzież trenującą u niego podnoszenie ciężarów w warszawskim „Lotniku”. Jest już po siedemdziesiątce i dalej jest sprawny fizycznie, prowadzi zajęcia z młodzieżą uczą ją gry w tenisa. Bawiliśmy się też w wybory najlepszego. W 1981 roku z inicjatywy Centralnej Komisji Kulturystyki i Redakcji miesięcznika „Rekreacji Fizyczna” został przeprowadzony plebiscyt na najlepszych kulturystów polskich dwudziestolecia 1960 1980. Głosowali w nim fachowcy - działacze, instruktorzy, trenerzy, sędziowie i organizatorzy kulturystyki. W pierwszej dziesiątce znalazło się tylko dwóch startujących w 1981 r. Pozostali, w tym sześciu z naszej „paczki”, zakończyli już swoją karierę sportową. Pierwsze miejsce w tym plebiscycie zajął mój kolega Mieczysław Krydziński, a z moich przyjaciół Antoni Kołecki był trzeci, Sławomir Filipowicz - siódmy, Marian Glinka – ósmy, Andrzej Laskowski – dziewiąty, zaś ja uplasowałem się na miejscu szóstym. *** 0tello: Czy jest Pan rozpoznawalny na ulicy?? Jak Pan czuje, czy dużo ludzi zdaje sobie sprawę, że tworzył Pan historię polskiej kulturystyki? Jan Włodarek: 11 grudnia na czacie był Pan mistrzem w zadawaniu pytań i nigdy bym nie podejrzewał, że bierze mnie Pan za gwiazdora - prawie srebrnego ekranu lub co najmniej ponad 100 -kilogramowego mistrza współczesnej kulturystyki. Przyznaję, że to dobry plan, ale musiałbym być znacznie młodszy i mieć w biceps w obwodzie nie mniej niż 50 cm.; ale tak nie jest, było tylko 45 cm, więc nic z miłego łachotania pytaniem. Proszę nie liczyć, że odpowiem jestem tak wielki, oczywiście w mięśniach, a przez to sławny, każdy musi mnie znać. To było na wesoło, gdyż bardzo mi się podobają odpowiedzi padające z Loży Ekspertów na to pytanie. Teraz poważnie. Ja znam bardzo dużo ludzi i oni mnie znają; głównie z racji wykonywanego zawodu i większości z nich do głowy nie przyjdzie, że ja - to prawie mięśniak. Spotykam też moich byłych podopiecznych kulturystów; kiedyś byli tacy młodzi, a teraz – na poważnych stanowiskach; oględnie mówią, że kiedyś chodzili na siłownię. Odpowiadał Jan Włodarek, grudzień 2004 r. Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie. Ostatnie Artykuły • Skutki koronawiru... • Święta Wielkiej ... • Zmarł nasz Przyja... • Wspomnienie... Pa... • Rak jądra choroba... Flesz Marsz po zdrowie brzegiem morza, 2009 r. BOGDAN KASZUBA Na forum Tylko aktywnych zapraszamy na forum oraz do Pionierów Jeżeli na tej stronie widzisz błąd, napisz do nas. Jan Włodarek | Historia | Sylwetki | Wywiady | Porady | Trening | Dietetyka | Medycyna | Wspomaganie | Sterydy | Ośrodki | RÓŻNE