|
|
Odwiedziło nas:
10044659
osób. |
|
|
| O czym pisał "SdW" 53 lata temu. Autor: Jan Włodarek |
Okładka „SdW” , luty 1957
Mało dziś kto pamięta, a z obecnie ćwiczących kulturystykę prawie nikt, że w roku 1957 nastąpiło uwolnienie się Polski z kleszczy stalinowskiego reżimu. To był czas odwagi, odnowy, i nadziei także w sporcie. Polski październik wydał owoce. Po długich latach zakłamania zaczęło się mówić prawdę o patologii w sporcie.
Redakcja miesięcznika „Sport dla Wszystkich”, a w niej Stanisław Zakrzewski, który wcześniej był represjonowany przez znienawidzony Urząd Bezpieczeństwa, z zaangażowaniem przystąpiła do tworzenia powszechnej, masowej kultury fizycznej. Pracy było dużo. Trzeba było pomyśleć o atrakcyjnym programie dostosowanym do zainteresowań społeczeństwa, uwzględniającym jak najwięcej form ćwiczeń i rywalizacji. Stąd też wypłynął pomysł Stanisława Zakrzewskiego, aby masowo uprawiane były ćwiczenia siłowe...
Ustalono wówczas szeroki projekt programu powszechnej kultury fizycznej, którego realizacja w dużej mierze zależała od stworzenia kadry instruktorskiej oraz uzyskania właściwych warunków do przeprowadzenia tego programu.
Właśnie tym sprawom poświęcona była reformatorska krajowa narada aktywu sportowego w Warszawie, która odbyła się w lutym 1957 r.
Z wielkim entuzjazmem i nadzieją została ona zapowiedziana na łamach lutowego wydania „Sportu dla Wszystkich”, używającego - na okładce w 1957 roku - podtytułu: „Koło Sportowe”.( Należy przypomnieć, ze pierwszy numer „Koła Sportowego” ukazał się w styczniu 1952 roku, a po pięciu latach tytuł przekształcił się w „Sport dla Wszystkich”).
„Witamy ją z nadzieją w sercu, wierzymy, że dokona ona rzeczowej, krytycznej i wszechstronnej oceny sytuacji w polskiej kulturze fizycznej, że nakreśli drogi jej prawidłowego dalszego rozwoju (…) Przede wszystkim oczekujemy właściwego rozwiązania problemów powszechnego wychowania fizycznego oraz zabezpieczenia rzeczywistych, a nie tylko formalnych warunków jego uprawiania. Pragniemy, bowiem, by sport przestał być tylko hasłem, by znalazł codzienne zastosowanie w życiu każdego obywatela".
Można chyba w pełni podpisać się pod tymi słowami także i teraz!
Może i dziś warto zastanowić się, co zrobić, aby współczesna kulturystyka była w pełni zdrowa i pożyteczna społeczeństwu, a szczególnie młodzieży?
53 lata temu Redakcja „SdW” brała aktywny udział w historycznym zakręcie w dziejach sportu polskiego. Włączyła się do prac nad upowszechnianiem kultury fizycznej wśród społeczeństwa. W lutowym numerze możemy przeczytać artykuł wstępny o tym, co należy robić w okresie odnowy kultury fizycznej oraz artykuły upowszechniające wychowanie fizyczne:
„Początki jazdy parami”, „Gra podwójna w tenisie stołowym”, „Uczymy się grać w koszykówkę”, „Gimnastyka pomaga mi w pracy” (autor: St. Zakrzewski), „Podstawowa taktyka w hokeju na lodzie”, „Technika mistrzów slalomu i zjazdu”, „Konserwacja sprzętu narciarskiego i łyżew”, „Na narty”, Na Torwarze tłok”, „Sport – lekarstwo doskonałe”, „A przecież nie zmarnowałem młodości”, „Sport starszych panów” itd.
Trzeba obiektywnie stwierdzić, że w następnych miesiącach w naszym sporcie były już konkrety – realne plany odnowy. Z dotychczasowego chaosu zaczynał powoli tworzyć się porządek organizacyjny. I na tej fali odnowy w kraju pojawiła się kulturystyka, czerpiąc wzory z atletycznej szkoły Boba Hoffmana.
Można powiedzieć, że luty 1957 to miesiąc brzemienny w historyczne dla sportu wydarzenia, a dla kulturystyki, która choć była tylko w zamyśle Stanisława Zakrzewskiego, faktycznym początkiem naszej kulturystyki. Kilka miesięcy później w „SdW” ukazały się artykuły o ćwiczeniach kulturystycznych.
Już wtedy pojawiają się w kulturystyce zaczątki połączonych ściśle ideałów piękna ducha i ciała (kalokagathia) wywodzących się ze starożytności.
Na zdjęciu kopia rzeźby greckiej, fot. Jerzy Jankiewicz
Teraz zaś można powiedzieć: Każdy w kulturystyce widzi to, co do niej włożył (pasję, czas, wysiłek, itd.) i od niej otrzymał (np. zdrowie lub kalectwo, silne cechy charakteru, pomoc w realizacji życiowych celów, czy też stratę czasu). Ale na tym potwierdzeniu nie należy poprzestać, gdyż pozostaje przecież wczesna historia naszej kulturystyki.
Kluczem dla jej poznania właśnie jest znajomość tego, co od 1957 do 1966 roku zostało napisane przede wszystkim przez Stanisława Zakrzewskiego w ”Sporcie dla Wszystkich”.
I z tym jest niestety problem, bowiem dzisiejsi komentatorzy i redaktorzy kolorowych pisemek dla kulturystów nie znają historii. Ja to tłumaczę tym, że „SdW” jest dla nich niedostępny; a może to nawet lepiej, że oni nic nie piszą o początkach naszej kulturystyki. W jednym z czasopism mamy za to tłumaczenia tekstów o anglosaskich siłaczach – zapaśnikach z XVIII i XIX wieku. Przyznaję, że to łatwiejsze, niż szukanie po bibliotekach egzemplarzy „Sportu dla Wszystkich”.
Klucz do poznania historii jest. Są też jeszcze nieliczni już Pionierzy naszej kulturystyki. Co więc stoi na przeszkodzie, aby przypominać początki naszej kulturystyki i ludzi, którzy ją tworzyli? Myślę, że jednak największą przeszkodę stanowi brak kwalifikacji dziennikarskich, a w dużej mierze lenistwo osób, którzy nazywają siebie redaktorami kolorowych czasopism dla kulturystów. Czyżbym się mylił?
Autor: Jan Włodarek Luty 2010
Rej. 8/jw -1/14.02.2010
Ostania aktualizacja 14 lutego 2010 , godz. 11:37
|
|
Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie. |
|
|
Tylko aktywnych zapraszamy na forum
oraz
do Pionierów |
|
|
• 
