Zahartowany człowiek, taki, który rzadko ulega zaziębieniom lub innym chorobom związanym z okresem chłodów, określa zwykle zimę, jako porę roku, podczas której samopoczucie jego jest doskonałe. Na przełomie zimy i wiosny ogromna większość ludzi zaczyna odczuwać pewne dolegliwości, których przyczyny nie umie sobie wytłumaczyć. Stan taki zaczyna się zwykle w marcu i zależnie od okoliczności trwa do maja. Obniżenie ogólnej sprawności organizmu nie jest w gruncie rzeczy chorobą, nie ma też określonej nazwy, a niektórzy słusznie zwą ten zespół objawów zmęczeniem wiosennym. Jakie są jego podstawowe objawy?
Ich wiele, na czoło jednak wysuwa się uczucie ogólnego „rozbicia”, senność w dzień, a zaburzenia snu w nocy, ogólna nerwowość, podatność na choroby zaziębieniowe itd.

W jaki sposób można tłumaczyć występowanie tych objawów?
Podczas lata i jesienni człowiek odżywia się bardzo racjonalnie, spożywa wiele witamin, prowadzi bardziej ruchliwy tryb życia, zażywa sporo ruchu, co oczywiście związane jest z dłuższym przebywaniem na powietrzu. W ciągu lata korzysta zwykle z urlopu, odpoczywa, więc i psychicznie. Jest to kapitał, który człowiek gromadzi w tej porze roku, ażeby spożytkować go w następnej. Przypomina wtedy naładowany akumulator, który jednak musi ulec stopniowemu wyczerpaniu przed następnym załadowaniem. Zima jest tym okresem, w którym korzysta się z akumulatora dobrze naładowanego. W zimie przeciętny człowiek zażywa mało ruchu brak mu albo odpowiednich warunków do uprawiania sportu czy turystyki względnie nie ma wyrobionych nawyków w tym kierunku. Kapryśna zima w naszym kraju rzeczywiście utrudnia zaplanowanie jakieś sensownej i przemyślanej na dłuższy okres czasu zaprawy fizycznej terenie. Wypoczynek, uzyskany urlopem, także zaczyna zanikać. Pożywienie zawiera mało witamin, a zapasy nagromadzone przez organizm latem i jesienią ulegają stopniowemu zużyciu. Na początku wiosny dochodzi do zsumowania się tych przyczyn, co w rezultacie prowadzi do owego zmęczenia wiosennego. Zjawisko to nie jest obojętne ani dla wydajności naszej pracy, ani dla odporności na choroby.

Jak należy zapobiegać zmęczeniu wiosennemu? Najważniejsze w tym przypadku jest sensowne spędzenie urlopu zimowego i wczesnowiosennego. Duża ilość ruchu o charakterze sportowym i turystycznym jest czynnikiem zapobiegającym wystąpieniu tych objawów. Ruch, powietrze, odprężenie nerwowe, to elementarne czynniki warunkujące samopoczucie i chęć do treningu sportowego na wiosnę.

Jeżeli zaczynasz odczuwać zmęczenie wiosenne, to znak, ze już czas na dłuższe spacery, marsz, jazdę na rowerze czy inne formy ruchu, a nie na wylegiwanie się w łóżku po pracy czy nauce lub zbędne nachodzenie lekarzy i żądanie leków. Ruch jest najlepszym lekarstwem na zniwelowanie tych dolegliwości. Tabletki należy zażywać, ale tylko jeden ich rodzaj, a mianowicie tabletki witaminowe. W okresie wiosennym następuje wyczerpanie zapasów witamin, a dotyczy to głownie witaminy C, która odgrywa duża rolę w prawidłowym spalaniu produktów niepotrzebnych, powstających podczas pracy mięśniowej. Niezależnie od tego witamina C chroni organizm przed chorobami infekcyjnymi okresu wiosennego jak grypa, angina itp.
Jest wiosna, czas wyjścia w teren i uprawiania rekreacyjnych sportów.
Autor dr Wacław Droszcz, artykuł ze zbioru Stanisława Zakrzewskiego („SdW”), przygotował Ignacy, 11 kwietnia 2009 r.
Rej.305/Medycyna -29/2011.03.26/
Ostatnia aktualizacja:2011.04.04. Godz. 20:53