Jan Włodarek i Przyjaciele

Strona Główna

Nasz program

O nas

Forum

Galeria zdjęć

PIONIERZY

Kontakt

Artykuły:

Statystyka

Odwiedziło nas:
10023004
osób.

Oni są z nami:

Zwycięstwo ćwiczeń siłowych. Autor: Stanisław Zakrzewski

4 dni obradowali w Warszawie trenerzy lekkiej atletyki z 21 krajów Europy. Przedmiotem obrad było zastosowanie ćwiczeń siłowych w treningu. Bez ćwiczeń siłowych nie ma i nie może być postępu w lekkiej atletyce (i nie tylko w lekkiej atletyce). Kilkunastu czołowych trenerów Europy i Polski (zbyt dużo z Polski!) demonstrowało ćwiczenia, stosowane przez nich z czołówką lekkoatletów.

Cieszy nas to, że przedstawione w trakcie kongresu ćwiczenia są już dobrze znane naszym czytelnikom: były prawie identyczne z podawanymi przez nas na łamach „SdW”. Można się tylko dziwić, że dla niektórych naszych trenerów z terenu sprawa stosowania tych ćwiczeń była czymś nowym, i że wartość ich dopiero teraz zaczynają pojmować.

Pierwsze głosy o konieczności wzmacniania mięśni i zdobycia przez zawodnika jak największej siły odezwały się już po igrzyskach sztokholmskich (1912 r. – przyp. M.M.), a więc pół wieku temu. U nas już 30 lat temu, najpierw w Ośrodku Wych. Fiz. w Poznaniu, a później (w latach 1935 – 1939) na kursach i obozach (do przedolimpijskich włącznie) lansowałem ćwiczenia siłowe w różnej formie. W specjalnym lekkoatletycznym „Dodatku Technicznym” (rok 1935) stanowiącym zalążek dzisiejszej „Lekkiej Atletyki”, zalecałem uprawianie tych ćwiczeń i sam z nich skrzętnie korzystałem. Były to oczywiście pierwsze próby, ale próby, które już wówczas dawały niezłe wyniki (jeden jedyny okręg pomorski – dzięki tym ćwiczeniom – miał przed wojną pięciu skoczków wzwyż, przekraczających wysokość 185 cm). W pierwszych latach po wojnie, niektórzy działacze uznali za herezję stosowanie siły w ćwiczeniach l.a. i dopiero w 1949 roku zaczęto do treningu miotaczy nieśmiało je wprowadzać. Ostatnie lata przyniosły na tym polu prawdziwą rewolucję i stąd ogromny skok wyników.

Na kongresie demonstrowano – i to było nutą przewodnią tego spotkania trenerów – ćwiczenia ze sztangą, sztangielkami, hantlami, workiem wypełnionym piaskiem, ćwiczenia na wyciągu itd. a także ćwiczenia specjalistyczne, które uwzględniają fragmenty ruchu niezbędnego w danej konkurencji i w danej technice biegu, skoku czy rzutu.

Nowością są ćwiczenia izometryczne (statyczne) w dostosowaniu do poszczególnych konkurencji lekkiej atletyki. Propagatorami tych ćwiczeń okazali się trenerzy węgierscy: doc. dr Koltay (kula) i S. Harmati (młot) oraz mgr Sław. Zieleniewski, wychowawca miotaczy, wśród nich Komara, który pięknie zresztą demonstrował ćwiczenia. Ćwiczenia izometryczne, odpowiednio dawkowane, przyczyniły się do poprawy wyników u Zsivotskiego w rzucie młotem, Variu i Nagy’a w kuli.
Dzięki tym ćwiczeniom do rekordu świata w rzucie młotem doszedł H. Conolly. Zdaniem naszym – w stosowaniu tych ćwiczeń wskazana jest wielka ostrożność. Nie zalecamy ich stosowania ani młodym adeptom l.a., ani też tym, którzy pracują nad opanowaniem techniki. Słusznie też powiedział przewodniczący Europejskiego Związku Trenerów i Nauczycieli – Toni Nett (NRF), że „ jeszcze jest za wcześnie na wyciąganie wniosków z pojedynczych osiągnięć rekordowych, uzyskanych dzięki ćwiczeniom izometrycznym. Z oceną tych ćwiczeń zaczekajmy do następnego Kongresu (odbędzie się w styczniu 1964 roku w Brukseli – przyp. red.). Do tego czasu prowadźmy pilne doświadczenia.

Kilka ważnych spraw z dziedziny ćwiczeń siłowych nie omawiano zupełnie lub potraktowano je bardzo wyrywkowo, choćby ćwiczenia siłowe dla płotkarzy (a przecież z płotkami u nas nie najlepiej, ćwiczenia siłowe w różnych okresach treningu, sposób dawkowania, itd. Odnosiło się wrażenie, że trenerzy z niektórych państw, zwłaszcza Anglii, NRF i innych, nie wykazywali ochoty do dzielenia się z osiągnięciami i wiadomościami.

Poza jednym jedynym referatem dr Andriveta (Francja) trudno pisać coś o głosach lekarzy-fizjologów. A przecież oni powinni mieć coś do powiedzenia!
Mimo tych niedociągnięć kongres należy uważać za imprezę udaną i pożyteczną, która z pewnością przyczyni się do podniesienia poziomu lekkiej atletyki. Przystąpienie trenerów ZSRR do Europejskiego Związku Trenerów i Nauczycieli L.A. i wejście do władz wybitnego trenera Korobkowa na pewno wniesie wiele nowego do dotychczasowych kierunków myślenia w zakresie treningu l.a.
Autor: Stanisław Zakrzewski – „Sport dla Wszystkich” nr 24 z 15.12.1962 r. Przygotował: Marcin Marmat, 10 kwietnia 2009 r.

Nie należy rozpoczynać treningu siłowego pod wpływem środków dopingujących i odurzających. Przed wykonywaniem opisanych tutaj metod treningowych i ćwiczeń należy się skonsultować z lekarzem. Autorzy i właściciel strony JWIP.PL nie ponoszą jakiejkolwiek odpowiedzialności za skutki działań wynikających bezpośrednio lub pośrednio z wykorzystania informacji zawartych na tej stronie.

Ostatnie Artykuły